Benvenuto Cellini (3 listopada 1500 we Florencji

LOGOWANIE

Ten rzeźbiarz oraz złotnik z Firence
barwne miał życie i złote ręce,
głową Meduzy*
przestrodze służy
kamienny posąg w Uffizich wnęce.

(ebs *wzrok Meduzy zamieniał każdego człowieka w kamień)

Benvenuto Cellini - rzeźbiarz, złotnik, pisarz i medalier a także muzyk florencki, manierysta, uomo universale włoskiego renesansu. Przez wieki nieomal zapomniany, odkryty ponownie w XIX wieku.

Urodził się 3 listopada 1500 we Florencji jako syn architekta w służbie Medyceuszy oraz muzyka Giovanniego Cellini i jego żony Marii Elisabetty di Stefano Granacci w 21. roku ich małżeństwa.

Miał bardzo barwne i burzliwe życie, które opowiedział w autobiografii podyktowanej 14-letniemu skrybie "Benvenuta Celliniego żywot własny spisany przez niego samego", gdzie uczynił z siebie najwspanialszego artystę, jakiego kiedykolwiek wydała Florencja. Wygląda jednak na to, że był z niego kawał drania, w autobiografii chwali się swoimi podłościami, jak morderstwo konkurenta, czy okrutny stosunek do kobiet. Jednak jako dokument książka jest bezcenna, jest w niej znakomicie ukazany klimat tamtych lat: z jednej strony beztroskie życie artystyczne, z drugiej przekleństwa, jakimi były zarazy i powodzie.

Wiele podróżował, kilkakrotnie przebywał m.in. w Rzymie, Mantui, Neapolu i Padwie.

W 1538 r. wyjechał do Paryża, gdzie pozostawał w służbie króla Franciszka I. Wykonał dla niego arcydzieło sztuki jubilerskiej - złotą solniczkę (1540-1543, dziś w Kunsthistorisches Museum w Wiedniu) oraz płaskorzeźbę do zamku w Fontainebleau, tzw. Nimfę z Fontainebleau (1543, dziś w Luwrze). Jego Perseusz z głową Meduzy (1557), będący majstersztykiem sztuki odlewniczej, został ustawiony w Loggi dei Lanzi we Florencji [1] Meduza (gr. Médousa, łac. Medusa) - w mitologii greckiej była najmłodszą z trzech Gorgon i najgroźniejszą (często przypisuje się imię Gorgony samej tylko Meduzie). Jako jedyna z trzech Gorgon była śmiertelna. Zamiast włosów miała węże, a jej spojrzenie zamieniało żywe istoty w kamień. Jedynym lekiem na to były łzy jednorożca. Meduza ponoć była tak piękna, że zakochał się w niej Posejdon i uwiódł w świątyni Ateny. Mit o Meduzie uległ ewolucji. Z początku Meduza była jednym z bóstw przedolimpijskich, potworem. W późniejszych wersjach zaczęto ją uważać za ofiarę zemsty bogini Ateny. Meduza miała być piękną dziewczyną, która ośmieliła się rywalizować urodą z boginią. Atena zamieniła więc Meduzę (i jej siostry, Steno i Euriale) w skrzydlate, okropnie brzydkie potwory ze żmijami zamiast włosów i szponami u dłoni. Meduza została zabita przez Perseusza, który odciął jej głowę, a dzieci uwięzione w jej łonie wyskoczyły z szyi Gorgony Pegaz i Chrysaor. Jej głowę Atena umieściła na egidzie, tarczy Zeusa. Wzrok Meduzy zamieniał każdego człowieka w kamień. .

Cellini jest również autorem "Traktatu o sztuce złotniczej i rzeźbie".

Pogrążony w długach zmarł 13 lutego 1571 we Florencji. Jego grobowiec znajduje się w krypcie kaplicy di San Luca w kościele Zwiastowania NMP we Florencji.

Przypisy:
[1]: Meduza (gr. Médousa, łac. Medusa) - w mitologii greckiej była najmłodszą z trzech Gorgon i najgroźniejszą (często przypisuje się imię Gorgony samej tylko Meduzie). Jako jedyna z trzech Gorgon była śmiertelna. Zamiast włosów miała węże, a jej spojrzenie zamieniało żywe istoty w kamień. Jedynym lekiem na to były łzy jednorożca. Meduza ponoć była tak piękna, że zakochał się w niej Posejdon i uwiódł w świątyni Ateny. Mit o Meduzie uległ ewolucji. Z początku Meduza była jednym z bóstw przedolimpijskich, potworem. W późniejszych wersjach zaczęto ją uważać za ofiarę zemsty bogini Ateny. Meduza miała być piękną dziewczyną, która ośmieliła się rywalizować urodą z boginią. Atena zamieniła więc Meduzę (i jej siostry, Steno i Euriale) w skrzydlate, okropnie brzydkie potwory ze żmijami zamiast włosów i szponami u dłoni. Meduza została zabita przez Perseusza, który odciął jej głowę, a dzieci uwięzione w jej łonie wyskoczyły z szyi Gorgony Pegaz i Chrysaor. Jej głowę Atena umieściła na egidzie, tarczy Zeusa. Wzrok Meduzy zamieniał każdego człowieka w kamień.