Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach w 1974, w 1982 dodatkowo Studium Podyplomowe również z filologii polskiej przy tej samej uczelni. W latach 1974-1995 pracowała jako nauczycielka języka polskiego i bibliotekarka w V Liceum Ogólnokształcącym im. Broniewskiego w Katowicach.
Od 1983 zajmuje się także działalnością dziennikarską. W latach 1995-1999 pełniła funkcję specjalistki ds. programu artystycznego w Miejskiej Galerii Sztuki "Extravagance” w Sosnowcu. Organizowała i prowadziła tam liczne spotkania z artystami, pisała reportaże o ich życiu, wstępy do katalogów wystaw Galerii, a także organizowała konkurs poetycki "Inspiracje”.
W latach 1996-1997 redagowała dział poezji w kwartalniku humanistycznym "Wyrazy”. Od 2002 r. jest w zespole redakcyjnym literackiego pisma "Migotania”. Publikowała teksty na łamach m.in. "Gońca Teatralnego”, "Teatru”, "Opcji”, "Poezji”, "Autografu” (Gdańsk), "Magazynu Literackiego”, "Wiadomości Kulturalnych”, "Twojego Stylu”, "Śląska”, "Stron” i "Zwierciadła”.
Należy do Towarzystwa Kultury Teatralnej (w latach 1994-1998 prezes Oddziału Wojewódzkiego w Katowicach), Górnośląskiego Towarzystwa Literackiego oraz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Marta Fox zadebiutowała w 1989 opublikowanym w piśmie "TAK i NIE” opowiadaniem Gra, za które otrzymała Grand Prix w Konkursie Literatury Miłosnej w Lubinie. Jej wiersze tłumaczono na niemiecki, angielski i hiszpański. Na III Górnośląskim Festiwalu Kameralistyki prezentowała spektakl poetycki "Zapłakać czerwonym deszczem" do muzyki Bogdana Mizerskiego.
Tematem twórczości prozatorskiej Marty Fox są problemy dzieci i młodzieży, związane głównie z dojrzewaniem emocjonalnym. Autorka odmalowuje postacie bohaterów i środowisk w jakim się obracają (między innymi rodzinnym i szkolnym) z dużym znawstwem współczesnych realiów. Dotyczy to zwłaszcza języka, ale także zwyczajów, np. używania komputera (elektroniczny dziennik czy korespondencja przez pocztę elektroniczną). W książkach Marty Fox wyraźnie naszkicowana jest tematyka erotyki i seksu, traktowanych jako istotna część ludzkiego doświadczenia. Jej twórczość poetycka to w dużej części erotyki.
W książce "Coraz mniej milczenia”, napisanej na podstawie autentycznych relacji, zajmuje się zaburzonymi związkami między dorosłymi opiekunami i ich dziećmi bądź wychowankami, oraz wpływem takiej więzi na dojrzałe życie tych ostatnich (podobne wątki można znaleźć także we wcześniejszych książkach, np. "Magda.doc”). "Coraz mniej milczenia” ma nietypową formę literacką - składa się głównie z fabularyzowanych wspomnień oraz rozmów przeprowadzonych z ich bohaterami.
"Magda.doc” znajduje się na liście nadobowiązkowych lektur szkolnych, a w podręcznikach do języka polskiego (kl. IV i VI) przytaczane są cytaty z serii o Agatonie.
Prywatnie jest żoną fotografa Janusza A. Stobińskiego. Z pierwszego małżeństwa ma dwie córki, Magdę i Agatę. Agata Fręś (ur. 1979, po mężu Agata Kupicha) jest byłą żoną wokalisty zespołu Feel, Piotra Kupichy. Magdalena Fręś (ur. 1974, po mężu Magdalena Organ, pseudonim literacki Magda Fres) jest psychologiem, autorką artykułów i powieści. Obie mają dzieci, więc Marta Fox jest też szczęśliwą babcią.
• Dzieci i ryby głosu nie mają, panie profesorze, dzieci są od tego, żeby słuchać i wykonywać polecenia, uczniowie mają przede wszystkim obowiązki i ani mru-mru, a nauczyciele mają rację i tylko rację i władzę i dziennik, i długopis, i stopnie i tablicę, przed którą można delikwenta postawić i ośmieszyć, wykpić, nazwać go odpowiednio i pokazać mu i jeszcze raz pokazać. ("Niebo z widokiem na niebo")
• Już nie jestem filiżanką bez uszka. Wszystko posklejane. • Lubię swoje spontaniczne reakcje, pod warunkiem, że są one wynikiem mojej osobowości, a nie ilości wypitego alkoholu. • Miłość nie przychodzi z nieba, ale przychodzi z nas, z naszego serca, ciała, oczekiwań, marzeń i pragnień. ("Wielkie ciężarówki wyjeżdżają z morza")
• Było jak było, a skoro tak było, to nie mogło być inaczej. • Mówią: oszalałeś przez tego, kogo kochasz. Powiedziałem: życie ma smak jedynie dla szaleńców. ("Nie jestem która wszystko zniesie")
• PKP jest moje życie, czyli Piękne Kurwa Piękne. ("Paulina. doc")