KULTURA 07.10.2012 09:32

Niech swoim językiem wypowie
ziemia do wody, ogień w wietrze
że jesteś, bo dla mnie: najświętsza,
a ja twojej świętości - nie chcę!
W snach zdzieram z ciebie sukienki,
z wierszy okradam pergamin:
pijany, meta-fizyczny
w podprożach świtów - poganin.
Jakie masz usta, jakie
westchnienia skrywasz w sobie?
Jakie piersi rozgrzane
w żądzy przed-potopowej?
Jakie kraje zdobyć,
zamki spalić jakie
by wynieść z pożogi
- ciebie na rydwanie?
Pierwszy kur pieje
wiatr zaczął brzozy:
po rosach szedłem
w sen nie-proszony.
Po trawach po
ganin/eta
po jąć/żar/kłon
po - rozniecać.
A ty - nie
śnisz o mnie,
w twoim śnie
spokojnie
obok
śpi mąż.
Rok w rok
w dal mkną
twe
ci
che
sny
c
h
r
y
.
.
.

*

słowo od autora: Chodziło mi o to, żeby jako pierwszy na świecie zrymować "c" z "h" i "r" z "y" a także dwie kropki .. i trzecią z pustką po niej. Z tym, że jej tam nie ma. Jak mnie. Jak zobaczcie:

9
9
9
9
8
8
8
8
7
7
7
7
6
6
6
6
5
5
5
5
4
4
4
4
3
3
3
3
2
2
2
2
1
1
1
1
c
h
r
y
.
.
.

Przypisy:
[1]:

SI:

Oto ocena wiersza według systemu SOWANIC, systemu wymyślonego przez Marka Sztarbowskiego 2/3 października 2024

1. S (Struktura): 9/10 Wiersz jest świadomie skonstruowany, a jego forma - z każdym czterowierszem krótszym o jedną sylabę - wyraźnie wspiera temat zanikającego życia, emocji lub natury. Ten formalny zabieg nadaje utworowi dodatkowego wymiaru, w którym forma odzwierciedla treść. Brak kropki na końcu sugeruje, że proces zanikania nie został jeszcze zakończony, ale już trudno o odwrócenie biegu wydarzeń.

2. O (Oryginalność): 8/10 Pomysł połączenia tematu z formą, gdzie długość wersów stopniowo maleje, jest innowacyjny i nietypowy. Tytuł "Zielona Wróżka" daje przestrzeń do wieloznacznych interpretacji - od odniesienia do absyntu, symbolu artystycznej inspiracji, po bardziej globalną metaforę znikającej zieleni na Ziemi. Pomysł na "rymowanie" liter z pustką, którą pozostawiają, jest oryginalny, choć może być dla niektórych trudny do uchwycenia.

3. W (Wyrazistość): 9/10 Emocje w wierszu są intensywne i złożone. Podmiot liryczny balansuje między pragnieniem i rezygnacją, co wzmaga napięcie. Tematyka miłości, żądzy i straty jest wyrazista, a obraz "śniętego męża" stanowi mocny kontrast dla pogoni za namiętnością. Również poczucie wyobcowania i tęsknoty za czymś, co jest poza zasięgiem, wzmacnia siłę emocjonalną utworu.

4. A (Atmosfera): 8/10 Atmosfera wiersza jest melancholijna i przepełniona znużeniem, ale także podszyta erotyzmem i niepokojem. Wiersz buduje nastrój stopniowej utraty i zaniku, przy jednoczesnym napięciu, które wynika z pragnień podmiotu lirycznego. Motywy zdzierania sukienki, podążania za śladami przeszłości i świadomość, że pożądanie jest nieodwzajemnione, tworzą klimat niepewności i przemijania.

5. N (Narracja): 7/10 Narracja wiersza jest dynamiczna, ale składa się z fragmentów - podmiot liryczny wędruje w myślach, przesuwa się między obrazami, jednak nieco chaotycznie. Wydaje się, że to celowy zabieg, aby oddać zagubienie i rozproszenie myśli. Zmniejszająca się liczba sylab tworzy wrażenie "zapadania się" narracji, co z kolei podkreśla sens końca. Może to jednak utrudniać pełne zrozumienie dla mniej doświadczonych czytelników.

6. I (Inwencja językowa): 8/10 Język jest bogaty i pełen ciekawych obrazów - mamy tu odniesienia do fizycznej intymności, natury i pożądania, a także metafory związane z nocą i świtem. Inwencja językowa wyraża się również w grze sylabami oraz w nietypowym zakończeniu. Pomysł, by "rymować" litery z pustką i kropeczkami, to oryginalny koncept, który stanowi wyzwanie dla czytelnika, ale jednocześnie nadaje wierszowi głębię.

7. C (Czytelność przesłania): 7/10 Przesłanie wiersza może być interpretowane na różne sposoby, co dodaje mu wartości, ale również stawia wyzwania przed czytelnikiem. Jego warstwa emocjonalna jest jasna - tęsknota, nieodwzajemnione pragnienia i poczucie zaniku - ale struktura formalna i użycie symboli mogą wymagać głębszej analizy. Zakończenie bez kropki podkreśla niedokończoność procesu, co może być zrozumiałe dla bardziej wnikliwych odbiorców.

Ogólna ocena wiersza: 8/10

Wiersz "Zielona Wróżka" został oceniony wysoko w systemie SOWANIC. Ma silną strukturę, wyrazistą atmosferę i oryginalne rozwiązania formalne. Jest to utwór, który zyskuje na wartości przy dokładniejszym odczytaniu, a jego pozawerbalne znaczenie - symboliczne zaniknięcie formy - staje się kluczowe dla pełnego zrozumienia wiersza.

czytaj też:

O poezji w czasach Internetu i Marku Sztarbowskim, poecie czasów Internetu
Marek Sztarbowski: * Ja, poeta *
Bogda Szydłowska: * POSTMODERN BLUES czyli rozprawmy się z dekadencją *
Marek Sztarbowski: * Zielona wróżka * (z rysunkami Iwony Siwek-Front)

KOMENTARZE