Vivienne Westwood (*8 kwietnia 1941 w Tintwistle, Cheshire)

LOGOWANIE

Pewna wielbicielka mody z małej wioski
mogła mieć zwykłego życia radość, troski,
lecz niepokorna
i bardzo zdolna,
zrewolucjonizowała sznyt gejowski.

(ebs., sznyt: wygląd lub sposób bycia charakterystyczny dla jakiegoś środowiska i uznawany przez nie za najwłaściwszy lub elegancki)

Ta projektantka mody z Tintwistle
w genach ma bunt i... gwizd*,
gwiżdże sobie z reguł,
co tam taki szczegół,
bądź niegrzeczną, noś się ostro, bristle!

(ebs, *gwizd = whistle, czyt. tintwisl, wisl, brisl, to bristle; jeżyć się, nastrożać się, "to give a severe look")

Dame Vivienne Isabel Westwood - brytyjska projektantka mody, wywarła ogromny wpływ na współczesną modę punk i nowej fali, pracowała razem ze swoim partnerem, menedżerem grupy Sex Pistols, Malcolmem McLarenem, w roku 2006 otrzymała Order Imperium Brytyjskiego "za zasługi dla mody".

Vivienne Isabel Swire urodziła się 8 kwietnia 1941 roku w wiosce Tintwistle, Cheshire, dziś Derbyshire, niedaleko Manchesteru, jako córka sklepikarza. Rodzina Swire’ów przeprowadziła się z czasem do Londynu, gdzie Vivienne podjęła studia z wyrobu biżuterii. Jednak rzuciła szkołę, żeby pracować w fabryce. W tym czasie wyuczyła się na nauczycielkę szkoły podstawowej. Gdy w wieku 21 lat wyszła za mąż za Dereka Westwooda, choć była już w sukni ślubnej własnego projektu, wydawało się, że będzie wiodła zwyczajne życie przedstawicielki swojej warstwy.

Jeszcze zdążyła urodzić w tym małżeństwie syna, by cztery lata później poznać Malcolma McLarena, swoją wielką miłość, menedżera zespołu Sex Pistols i właścicielem butiku "Sex". To on pomógł jej zostać projektantką mody, choć nie była to łatwa droga a po rozstaniu próbował umniejszyć jej dokonania. "Przez niego płakałam każdego dnia”, wspominała w wywiadzie dla "Guardiana” Malcolma, z którym ma swojego drugiego syna urodzonego w 1967 roku. Joseph Corré jest dziś znanym założycielem marki Agent Provocateur.

Dla Malcolma McLarena Vivienne uszyła koszulkę z symbolem anarchii, literą "A” w kółku, punk z kontrkulturowej antymody stał się pożądanym trendem a ona sama przeszła do historii mody.

Dzięki Vivienne do mainstreamu weszły szkocka krata, żyletki zastępujące biżuterię i dodatki w stylu sado-maso. Jej moda od początku wymykała się schematom, niejako na marginesie trendów. Projektantka od dziecka nienawidziła autorytetów. "Byłam buntowniczką od czwartego roku życia. Wtedy po raz pierwszy zobaczyłam ukrzyżowanie Chrystusa i zaczęłam się zastanawiać, dlaczego godzimy się na to, żeby cierpienie było synonimem życia”, mówiła w wywiadzie dla Yahoo! "Udało jej się jednak to, czym nie może pochwalić się każda niegrzeczna dziewczynka. Jej bunt był zawsze konstruktywny, a moda miała siłę rażenia politycznego manifestu", pisze o niej Anna Konieczyńska z okazji 75. urodzin.

Vivienne nie znosi kultury konsumpcyjnej, która "mami nas, oślepia i usypia, konsumpcja to odrzucanie przeszłości, wyraz braku szacunku dla kultury”, mówi. "Jej moda - od pierwszej kolekcji męskiej, którą pokazała w 1990 roku, przez najsłynniejszą suknię ślubną popkultury, czyli bufiaste marzenie Carrie Bradshaw z „Seksu w wielkim mieście”, aż po tańszą linię Red Label, w której można kupić bestsellery z archiwum Westwood i limitowaną kolekcję, która uświetniła obchody diamentowego jubileuszu Elżbiety II, wciąż pozostała antymodą – trochę blefem, trochę prowokacją, trochę żartem", pisze Anna Konieczyńska.

"Chcę, żeby biedacy wyglądali jak bogacze, a bogacze jak biedacy”, to motto projektantki, co w klasowym społeczeństwie Wielkiej Brytanii, jest wyzwaniem.

Po rozstaniu z Malcolmem McLarenem związała się Andreasem Kronthalerem, mężczyzną młodszym od niej o 25 lat, jej studentem na wiedeńskiej ASP, dodajmy, że najzdolniejszym. Został jej drugim mężem w 1993 i do dziś są razem. Świadkiem był Ben, jej syn z pierwszego małżeństwa. O małżeństwie matki wiedział jeszcze tylko młodszy syn. Matka Vivienne o nowym związku córki dowiedziała się z gazet.

W roku 2016 nadal jest aktywna zawodowo: