Adrian Zingg (15 kwietnia 1734 w St. Gallen

LOGOWANIE

Ten artysta-miedziorytnik z St. Gallen
sięgał po krajobraz dalej i dalej,
aż po sam dwór saski
ów malarz szwajcarski
przeniósł sobie część ojczyzny, nad Łabę.

(ebs)

Adrian Zingg - szwajcarski malarz, rysownik, grafik i miedziorytnik, przez większą część swego okresu twórczego związany z Akademią Drezdeńską, był jednym z twórców tamtejszej szkoły malarstwa pejzażowego.

Urodził się 15 kwietnia 1734 w St. Gallen. Początkowo sztuki miedziorytnictwa uczył go ojciec, Bartolomäus Zingg, z zawodu skrawacz stali. Potem praktykował u miedziorytnika Johanna Rudolfa Holzhalba.

Od 1757 r. pracował u berneńskiego malarza wedutowego Johanna Ludwiga Aberliego, tworząc pejzaże z terenu Szwajcarii. W 1759 wraz z medalierem Johannem Casparem Mörikoferem wyjechał z Berna do Paryża, gdzie przez siedem lat pracował z rytownikiem Johannem Georgiem Willem.

W 1764 Christian Ludwig von Hagedorn zatrudnił go jako miedziorytnika w nowo założonej Akademii w Dreźnie, w której dwa lata później zaczął pracować jako nauczyciel.

W trakcie pobytu w Dreźnie zaprzyjaźnił się z profesorem drezdeńskiej Akademii, Christianem W. E. Dietrichem, którego uważał za swojego mentora. Po śmierci Dietricha (1774) ukończył szereg jego dzieł i przygotował je do wydania na 87 arkuszach.

W 1769 r. został powołany na członka Wiedeńskiej Akademii Sztuki, a w 1787 - Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie. W 1803 został mianowany profesorem miedziorytnictwa w Akademii Drezdeńskiej, a następnie otrzymał tytuł nadwornego miedziorytnika dworu saskiego.

Podczas pobytu w Dreźnie poznał i pokochał nieodległe tereny przełomu Łaby przez Góry Połabskie na niemiecko-czeskim pograniczu, którym wraz z Antonem Graffem nadali nazwę Saskiej Szwajcarii. Pejzaże z okolic Lasu Turyńskiego i przedstawienia skalnych zakątków Saskiej Szwajcarii w technice sepii należą do najbardziej znanych dzieł Zingga.

Zmarł 26 maja 1816 w Lipsku.

Szwajcarski mistrz rysunku i rytu zmarł 200 lat temu, za życia cieszył się zasłużonym uznaniem za precyzję i rozmach, z jaką oddawał krajobrazy, po śmierci krytykowany przez swoich uczniów za niemodny manieryzm, dziś klasyk, prekursor niemieckiego romantyzmu w sztuce, którego przedstawicielem jest Caspar David Friedrich.