zauważyłeś 

życie przemija z szybkością alfabetu Morse’a 

i jeśli coś można jeszcze robić to tylko starać się

tylko starać

bo na nic więcej już się nie załapiemy

porozmawiajmy o śmierci

porozmawiajmy o potrzebie dialogu

nowy świat wymaga odnowy

a od nowa nie można wszystkiego zaczynać 

więc kontynuacja 

tak

porozmawiajmy o Kevinie

przypadek nie taki znów rzadki

w świecie porażających odstępstw

umierałam ze strachu 

przewidując najgorsze

a jednak

ta moja przenikliwość którą nazywam intuicją 

działa niezwykle sprawnie

w uczuciu współczucia z Tildą stanowiłam jedność

tu w kinie

rozliczałam po drodze z całego uczestnictwa w czasie

szukałam w kosmografie znaków 

które byłyby potwierdzeniem

dla subtelnych ładunków przeskakujących

jaskrawo przez obraz w pionie i poziomie

zrozumieć znaczy wybaczyć

dźwięczało mi w głowie

materia zmienna

dla przykładu atłas pali się ołowiem

odsłonić choćby kawałek

wiedząc więcej może będzie łatwiej pokonać trudny czas

choć to nie teatr

przecież i mnie któregoś dnia 

syn jedynak ukazał się w nowej odsłonie

najpierw strach sparaliżował mi dłonie

nie mogłam go pogładzić

przytulić 

zamarłam

wrosłam w ziemię jak żona Lota

poczułam ciężar soli

wodziłam za nim kruchymi oczami

i czułam jak się powiększa nieznane

tworząc słone jezioro niemocy

ziemia nagle stała się martwa

a on stał naprzeciwko już jako Obcy

dlatego go urodziłam

czytaj też:

KOMENTARZE