nikt nie woła 

już nie 

na ulicy miłej podchodzi do mnie wielka niedźwiedzica 

prosi o pamięć ostatniego miliona lat

bierze do łap skrzypce unurzane we krwi i mruczy

tego roku lata nie będzie

stary żyd grzebieniem rozczesuje brodę

opowiada o rozszerzaniu się wszechświata 

nie umiera z miłości a chęci przetrwania

przemierza wzgórza ulicy miłej 

zastyga w przerażeniu

zastanawia się kto powinien zabić pierwszy

ponad ruinami 

zwłokami 

przygląda się życiu

pragnie jeszcze raz rozebrać kobietę

tak by jej ciało

zamknęło okrąg samotności

stojąc na krawędzi lamentu opowiada że ofiary zwyciężą

na zakrwawionych dłoniach ma wypisane imiona Boga

wiatr porusza czasem 

przegląda sny 

pozostał horyzont bez pejzażu

na ulicy miłej panuje cisza przesycona człowiekiem

dotknij mnie 

chcę ożyć

czytaj też:

KOMENTARZE