Jean-Paul Belmondo (9 kwietnia 1933 w Neuilly-sur-Seine

LOGOWANIE

Jean-Paul Bébel Belmondo - francuski aktor i producent filmowy. Jedna z twarzy Nowej fali francuskiej. Najbardziej znany z ról w filmach "Do utraty tchu" ("À bout de souffle" 1960), "Szalony Piotruś" ("Pierrot le fou", 1965) i "Podróż rozpieszczonego dziecka"("Itinéraire d'un enfant gâté", 1988).

Urodził się jako Jean-Paul Charles Belmondo 4 kwietnia 1933 w Neuilly-sur-Seine, w regionie Île-de-France, w departamencie Hauts-de-Seine jako syn paryskiego rzeźbiarza Pied-Noir Paula Belmondo (1898-1982), urodzonego w Algierii, którego rodzice pochodzili z Sycylii i Piemontu, i tancerki Sarah Rainaud-Richard (1901-1997). Ma starszego brata - Alaina (ur. 1931). Jako dziecko chciał być klownem. W młodości nie był dobrym uczniem w szkole, ale rozwinął wielką pasję do boksu i piłki nożnej.

10 maja 1949 roku w Paryżu brał udział w zawodach boksu amatorskiego, gdzie w jednej rundzie znokautował René Desmaraisa. W latach 1949-50 odniósł trzy w sezonie pucharowe zwycięstwa. W swojej bokserskiej karierze stoczył na zawodowym ringu dwie walki.

W wieku 17 lat zaczął grać na scenie. W 1954 roku studiował w szkole sztuk dramatycznych Conservatoire national supérieur d'art dramatique (CNSAD) w Paryżu. Od roku 1955 rozpoczął karierę filmową, grając drobne role, w tym w filmie krótkometrażowym "Molière" (1956) i komedii "Pieszo, konno i wozem" ("À pied, à cheval et en voiture", 1957). Na planie komedii "Bądź piękna i milcz" ("Sois belle et tais-toi", 1958) w roli Pierrota poznał Alaina Delona, z którym zagrał jeszcze w następnych czterech innych obrazach - "Sławne miłości" ("Amours célèbres", 1961), "Czy Paryż płonie?" ("Paris brûle-t-il?", 1966), "Borsalino" (1970) i "Dziewczyna dla dwóch" ("Une chance sur deux", 1998).

Rola Michela Poiccarda / Laszlo Kovacsa w Jeana-Luca Godarda "Do utraty tchu" przyniosła mu sławę i stała się jedną z kluczowych postaci Nowej fali francuskiej. W komedii "Skórka z banana" ("Peau de banane", 1963) u boku Jeana-Pierre'a Marielle wystąpił jako Michel Pollard Thibault, były mąż Jeanne Moreau.

W wieku trzydziestu lat wydał autobiografię 30 lat, 25 filmów, choć grał w nich zaledwie od sześciu lat. Filmy przyniosły mu sławę i pieniądze, lecz jego pasją pozostał teatr.

W 1986 otrzymał Order Narodowy Zasługi, 1994 Order Komandora (Commandeur), w 1991 został odznaczony Orderem Narodowej Legii Honorowej.

4 grudnia 1953 roku poślubił Elodie Constantin, z którą miał trójkę dzieci: córki - Patricie (1953-1993) i Florence (ur. 1960) oraz syna Paula Alexandre (ur. 23 kwietnia 1963), który został kierowcą wyścigowym. 29 września 1966 para rozwiodła się. Związany był z Ursulą Andress (1965-72) i Laurą Antonelli (1972-80). 29 grudnia 2002 roku ożenił się z Natty Tardivel, z którą ma córkę Stellę (ur. 13 sierpnia 2003). W 2008 roku rozwiódł się.

W 2001 przeszedł udar mózgu.