DYLAN THOMAS: TEN CHLEB, CO JESZ

(tł. Ela Binswanger)

Ten chleb, co jesz, to kiedyś kłos,

Ten płyn, co w smak, to obcy sok!

Owoc i plon;

Co ktoś za dnia, lub w winną noc,

To zbiorów grom, to smutek gron.

Raz w tamten czas, tą ciepłą krwią

Tętnił ich miąższ, ozdobna rośl,

Raz był ten chleb

Owsem, w nim wiatr wesoło dął;

Słońce i wiatr ktoś złapał w dłoń.

Ten miąższ, co jesz, ta krew, co ssiesz, 

To wyciskanie życia z żył,

Kłos był, sok był?

Korzeń i zmysł, upojny płyn;

Pijesz z mych win, zjadasz mój chleb.

*

DYLAN THOMAS: THIS BREAD I BREAK

This bread I break was once the oat,

This wine upon a foreign tree

Plunged in its fruit;

Man in the day or wine at night

Laid the crops low, broke the grape's joy.

Once in this time wine the summer blood

Knocked in the flesh that decked the vine,

Once in this bread

The oat was merry in the wind;

Man broke the sun, pulled the wind down.

This flesh you break, this blood you let

Make desolation in the vein,

Were oat and grape

Born of the sensual root and sap;

My wine you drink, my bread you snap.