Rainer Maria Rilke: DZIWNE WYRAŻENIE: SPĘDZAĆ CZAS

Dziwne wyrażenie: Spędzać czas!

Trzymać, to byłoby wyzwaniem.

Bo lęk jest wieczny w nas: jak ma trwać,

gdy z czasem wszystko jest skończone? -

Patrz, dzień spowalnia, zmierza tam, gdzie

przestrzeń, co wieczorem go wchłonie:

wstawać, stać więc, a stać, leżeć więc,

co leżeć chciałoby, to płonne.

Trwają góry, gwiazdami strojne; -

ale i w nich czas też przebłyska.

Ach, w mym dzikim sercu przekornie

bezdomna drzemie wiekuistość.

(tł. Ela Binswanger)

*

Rainer Maria Rilke: WUNDERLICHES WORT: DIE ZEIT VERTREIBEN

Wunderliches Wort: die Zeit vertreiben!

Sie zu halten, wäre das Problem.

Denn, wen ängstigts nicht: wo ist ein Bleiben,

wo ein endlich Sein in alledem? -

Sieh, der Tag verlangsamt sich, entgegen

jenem Raum, der ihn nach Abend nimmt:

Aufstehn wurde Stehn, und Stehn wird Legen,

und das willig Liegende verschwimmt -

Berge ruhn, von Sternen überprächtigt; -

aber auch in ihnen flimmert Zeit.

Ach, in meinem wilden Herzen nächtigt

obdachlos die Unvergänglichkeit.

*

Rainer Maria Rilke: PRZEPĘDZIĆ CZAS

Dziwaczne słowo: przepędzić czas!

Zatrzymać go, to byłoby zadanie.

Bo kogóż to nie trwoży: gdzie jest trwanie,

gdzie w końcu byt w tym wszystkim wszystkich nas?

Spojrzyj, dzień zwalnia kroku przed przestrzenią,

która ku wieczorowi go porywa:

wstanie zmieniło się w stanie, stanie w leżenie,

i wszystko z własnej woli leżące upływa –

Góry śpią w świeżości gwiazd ogromnej; –

lecz w nich także czas jest pełen błysków.

Ach, w moim dzikim sercu bezdomnie

nocuje wiekuistość.

(tł. Mieczysław Jastrun)