Paul Celan: Zlicz migdały
Zlicz migdały,
policz to, co było gorzkie i nie dawało ci spać,
dolicz mnie do tego:
Szukałem twych oczu, gdy je otwierałaś i nikt na ciebie nie patrzył,
rozpinałem tę sekretną nić,
którą rosa przez ciebie wymyślona
spływała w dół do dzbanów
strzegących zaklęcia, tego, które nie znalazło drogi do żadnego z serc.
Dopiero tam w pełni wkraczałaś w imię, które jest twoim imieniem,
szłaś do siebie pewnym krokiem,
serca dzwonów kołysały się lekko w dzwonnicy twego milczenia,
posłyszane docierało do ciebie,
martwe objęło ramieniem także ciebie
i w trójnasób szliście przez wieczór.
Uczyń mnie gorzkim.
Zalicz mnie do migdałów.
(tł. Ela Binswanger)
wiersz z tomu "Mohn und Gedächtnis" ("Mak i pamięć"), Deutsche Verlags-Anstalt GmbH, Stuttgart, 1952
*
Paul Celan: Zähle die Mandeln
Zähle die Mandeln,
zähle, was bitter war und dich wachhielt,
zähl mich dazu:
Ich suchte dein Aug, als du’s aufschlugst und niemand dich ansah,
ich spann jenen heimlichen Faden,
an dem der Tau, den du dachtest,
hinunterglitt zu den Krügen,
die ein Spruch, der zu niemandes Herz fand, behütet.
Dort erst tratest du ganz in den Namen, der dein ist,
schrittest du sicheren Fußes zu dir,
schwangen die Hämmer frei im Glockenstuhl deines Schweigens,
stieß das Erlauschte zu dir,
legte das Tote den Arm auch um dich,
und ihr ginget selbdritt durch den Abend.
Mache mich bitter.
Zähle mich zu den Mandeln.
*
z powodu specyficznej pisowni francuska wersja nie w przypisach, a tutaj:
Paul Celan: Compte les amandes
(tr. Jean-Pierre Lefebvre)
Compte les amandes,
compte ce qui était amer et t’a tenu en éveil,
compte-moi au nombre de tout cela :
je cherchais ton œil quand tu l’as ouvert et que personne
ne te regardait,
j’ai tourné ce fil secret
sur lequel la rosée que tu pensais
a glissé en bas jusqu’aux cruches
que protège une formule qui n’a trouvé le cœur de personne.
C’est là-bas seulement que tu es entré tout entier dans le
nom qui est le tien,
que tu as marché d’un pied sûr vers toi-même,
que les marteaux se sont balancés librement dans le beffroi de ton silence,
que le tout juste Entendu est soudain venu jusqu’à toi,
que le déjà-mort t’a aussi entouré de son bras,
et vous êtes allés trois en un dans le soir.
Rends-moi amer.
Compte-moi au nombre des amandes.
z: Paul Celan, „Choix de Poèmes”, traduction Jean-Pierre Lefebvre, Editions Gallimard, Paris, 1998
Paul Celan: Liczenie migdałów
(tł. Tymoteusz Karpowicz)
Policz migdały,
policz, co było gorzkie i ciebie wzmacniało,
dolicz mnie do nich.
Szukałem twego oka, gdy je otwierałaś
i nikt nie spoglądał na ciebie
przędłem tajemną nić,
po której twoja wymyślona rosa
uciekała do dzbanów
strzeżonych sentencją, która
nie dotarła do żadnego serca.
Tam dopiero wkroczyłaś całkowicie w imię
które do ciebie należy,
weszłaś nogą w siebie,
kołysały się młoty w więźbie dzwonów twego milczenia.
To, co podsłuchałaś, dotarło do ciebie,
a umarłe objęło także i ciebie ramieniem -
poszliście samotrzeć poprzez wieczór.
Uczyń mnie gorzkim,
zalicz mnie do migdałów.
Paul Celan: LICZ MIGDAŁY
(tł. Andrzej Lam)
LICZ MIGDAŁY,
licz co było gorzkie i czyniło cię silnym,
licz mnie do tego:
Szukałem twojego oka, gdyś je otworzył i nikt na ciebie nie patrzył,
Rozpinałem tę nitkę tajemną,
po której rosa przez ciebie myślana
opadała na dzbany,
których strzeże zaklęcie, żadnemu sercu nieznane.
Tam dopiero wstąpiłeś w imię, które jest twoje
kroczyłeś pewną stopą do siebie,
biły młoty swobodnie w dzwonnicy twojego milczenia,
i co wysłuchane, lgnęło do ciebie,
Umarłe kładło na tobie też ramię,
i szliście samotrzeć przez wieczór.
Uczyń mnie gorzkim.
Licz mnie do migdałów.
Paul Celan: Licz migdały
(tł. Ryszard Mierzejewski)
Licz migdały
Licz, co było gorzkie i czyniło cię czujnym
licz też mnie
Szukałem twojego oka, kiedy je otworzyłaś i nikt nie patrzył na ciebie
rozpinałem ten tajemniczy wątek
po którym pomyślana przez ciebie rosa
Kapała do dzbanów
i strzegła zaklęcia nieznanemu żadnemu sercu.
Potem weszłaś w swoje imię
szłaś pewnie do siebie
biły młoty swobodnie w dzwonnicy twojego milczenia
co podsłuchane czepiało się ciebie
umarłe obejmowało cię ramieniem
i szliście sami przez wieczór.
Uczyń mnie gorzkim.
Licz mnie wśród migdałów.
Paul Celan: Count the Almonds
(tr. Pierre Joris)
Count the Almonds,
count what was bitter and kept you awake,
count me among them:
I searched for your eye, when you opened it and no one looked at you,
I spun that secret thread,
along which the dew you thought
slid down to the jars,
watched over by a saying that found its way to no one?s heart.
Only there did you wholly enter the name that is yours,
did you step sure-footed toward yourself,
did the hammers swing free in the belfry of your silence,
the overheard reach you,
the dead put its arm around you too,
and all three of you walked through the evening.
Make me bitter.
Count me among the almonds.