Galatia Kazantzaki: Αμαρτωλό / Rozpustnica

LOGOWANIE

Saloniki, hist. Tesalonika - miasto w północnej Grecji, nad Zatoką Salonicką; Saloniki (gr. Θεσσαλονίκη, Tesaloniki), hist. Tesalonika (gr. Θεσσαλονίκη, Thessaloníkē, łac. Egnatia, tur. Selanik, w kontekście cs. Солунь) - miasto w północnej Grecji, nad Zatoką Salonicką (Morze Egejskie); przyjęta zwyczajowo i historycznie, zniekształcona (skażona) polska nazwa to Saloniki z gr. η Θεσσαλονίκη (Tesaloniki), natomiast w języku greckim oryginalną nazwą pozostaje Θεσσαλονίκη (w liczbie pojedynczej rodzaju żeńskiego), jako utworzona od imienia macedońskiej Tessaloniki; w starożytności przyjęta w fonetycznej postaci Thessalonike.

Volos - Wolos (gr. Βόλος, starożytne Jolkos) - miasto w Grecji, w administracji zdecentralizowanej Tesalia-Grecja Środkowa, w regionie Tesalia, w jednostce regionalnej Magnezja, położone nad zatoką Morza Egejskiego; miasto leży na terenie ruin starożytnych miast Demetrias, Pagasae i Jolkos. W swojej historii miasto często przechodziło z rąk do rąk, wchodząc m.in. w skład Wielkiej Serbii cara Stefana Urosza IV Duszana, Bizancjum oraz Imperium osmańskiego. W 1881 miasto włączono do młodego państwa greckiego i od tego okresu datuje się jego błyskawiczny rozwój.

Kamena Vourla - Kamena Wurla (gr. Καμένα Βούρλα) - miejscowość w Grecji, w administracji zdecentralizowanej Tesalia-Grecja Środkowa, w regionie Grecja Środkowa, w jednostce regionalnej Ftiotyda.

αμφιθέατρο του Συγγρού - Amfiteatr Szpitala A. Syggros (część teoretyczna) i Anatomii Szkoły Medycznej w Atenach (część praktyczna)

Szpital Chorób Wenerycznych i Skórnych im. Andreasa Syngrosa został zbudowany w 1910 przez wdowę po tytułowym bankierze, a w 1921 został przekazany państwu greckiemu; szpital, jak na swoje czasy pionierski, zapewniał bezpłatne leczenie mężczyznom i kobietom cierpiącym na choroby weneryczne oraz kształcił poszukujących wiedzy naukowej; szpital jest finansowany głównie z dużego pakietu akcji Narodowego Banku Grecji, szpital w dalszym ciągu pokrywa potrzeby medyczne pacjentów cierpiących na choroby przenoszone drogą płciową i choroby skóry.

κι ενέσεις 606 - zastrzyk 606 to być może skrót-hasło szczepionki jako takiej? Szczepionkom nadaje się numery. W 1937* amerykański lekarz Max Theiler, specjalista w zakresie chorób tropikalnych, bakteriolog i epidemiolog pochodzący z Afryki Południowej, opracował szczepionkę przeciwko żółtej febrze. Wcześniej w 1927 jako pracownik w Harvard Medical School w Bostonie udowodnił, że żółta febra jest wywoływana przez wirusa. Szczepionka Theilera podczas II wojny światowej uratowała życie milionom żołnierzy. Za odkrycia dotyczące żółtej febry i jej zwalczania Max Theiler został uhonorowany Nagroda Nobla w roku 1951. *wiersz jest z roku 1931

Przypisy:
[1]:

Galatia Kazantzaki (Galatea Kazantzakis) (8 marca 1881 - 17 listopada 1962), grecka poetka i pisarka. Była córką naukowca i wydawcy Stylianosa Alexiou. W 1911 wyszła za mąż za pisarza Nikosa Kazantzakisa i zamieszkała w Atenach. W 1926 para rozwiodła się, a w 1933 Galatia poślubiła poetę i krytyka Markosa Augerisa. Była oddana swoim komunistycznym ideałom i łączyła swoją literaturę z różnymi aspektami ówczesnego życia Greków.

Urodziła się 8 marca 1881 w Heraklionie na Krecie. Była najstarszą córką drukarza, wydawcy i uczonego Stylianosa Alexios. Uczyła się w szkole francuskiej w Heraklionie, katolickiej szkole sióstr św. Józefa, gdzie między innymi biegle nauczyła się języka francuskiego. Jej rodzeństwo to pisarka Elli Alexiou, poeta i filolog Lefteris Alexiou i Radamanthys Alexiou (dziadek muzyka Pavlosa Sidiropoulosa).

Była pierwszą żoną Nikosa Kazantzakisa, którego poznała w 1901 i poślubiła wbrew woli ojca w październiku 1911 w małym kościele Agios Konstantinos w Heraklionie na Krecie. Małżeństwo zamieszkało na stałe w Atenach. Para rozwiodła się w 1926, jednak aby wyrazić zgodę na wydanie rozwodu, Galatia postawiła warunek zachowania nazwiska Kazantzaki, pod którym kontynuowała karierę pisarską. Od 1926 zamieszkała z intelektualistą lewicy, poetą i krytykiem Markosem Augerisem, którego poślubiła w 1933.

Ideologicznie należała do lewicy o poglądach radykalnych i feministycznych. Politycznie była wierna swoim komunistycznym ideałom, aktywnie uczestnicząc w Pomocy Pracy KKE, a także w czasopiśmie "Pionierzy". W czasie dyktatury Ioannisa Metaxasa była prześladowana przez reżim Metaxasa, który aresztował ją w 1938 i zabronił publikowania.

Zginęła 17 listopada 1962 roku w Atenach w wieku 81 lat w wypadku samochodowym.

Zajmowała się wszelkimi rodzajami pisarstwa: nowelą, opowiadaniem, powieścią, poezją, prozą, dramatopisarstwem, literaturą dla dzieci i tłumaczeniami.

W greckiej literaturze stała się znana wraz z publikacją swojej pierwszej powieści "Ridi, pagliaccio" ("Śmiej się, Pagliaccio") w formie pamiętnika w czasopiśmie Numas w 1909.

Wydała autobiografię "Ludzie i nadludzie", 1957.

Jednocześnie zajmowała się pisaniem sztuk teatralnych. W 1925 Teatr Artystyczny Karolosa Koona wystawił trzyaktową sztukę "Ranne ptaki". W 1931 na scenie Teatru Narodowego wystawiono trzyaktową sztukę "Podczas gdy statek płynie". W 1959 ukazał się tom "Avlaia", zawierający dziewięć dramatów trzyaktowych i osiem sztuk jednoaktowych.

Została nagrodzona za napisanie książek do czytania dla wszystkich klas szkoły podstawowej.

Jest także autorką obszernego tłumaczenia "Prometeusza w okowach" Ajschylosa. Współpracowała z magazynami Pinakothiki, Nea Zoi i Numá, używając pseudonimów Petroula Psiloritis i Lalo de Castro. W okresie międzywojennym była redaktorem naczelnym pisma Neoi Protoporoi, a w ostatnich latach życia sekretarzem Towarzystwa Pisarzy Greckich.