Heinrich Heine: [Ein Fichtenbaum steht einsam]
Ein Fichtenbaum steht einsam
Im Norden auf kahler Höh’.
Ihn schläfert; mit weißer Decke
Umhüllen ihn Eis und Schnee.
Er träumt von einer Palme,
Die, fern im Morgenland,
Einsam und schweigend trauert
Auf brennender Felsenwand.
Poeta i tłumacz Zbigniew Dmitroca pisał (2 marca 2017 roku): Jeden z najbardziej znanych wierszy Heinricha Heinego w przekładzie niedawno zmarłego Roberta Stillera. Ci, co uczyli się kiedyś rosyjskiego, znają ten wiersz z przekładu Michaiła Lermontowa, który w gruncie rzeczy jest dość wierny, tylko nie pozostaje w min nic z lekkości i ironii oryginalnego tekstu.
Samotny świerk wyrasta
Z północnej łysej skały,
Usypia, lód go skuwa
I śnieg okrywa cały.
O palmie śni ze wschodu,
W milczeniu i w upale,
Smucącej się samotnie
Na rozpalonej skale.
(tł. Robert Stiller)
A tu przekład Lermontowa
На севере диком стоит одиноко
На голой вершине сосна
И дремлет, качаясь, и снегом сыпучим
Одета, как ризой, она.
И снится ей всё, что в пустыне далекой -
В том крае, где солнца восход,
Одна и грустна на утесе горючем
Прекрасная пальма растет.
I mój komentarz z 2.3.2017: Stiller lepszy od Lermontowa pod każdym względem! (IMO) Jest lekkość, jest zamysł. Moim zdaniem Lermontow zarżnął puentę, bo świerk marzy (śni) o palmie, czyli on o niej… i jest polaryzacja, gra przeciwieństw. Jak w całym pomyśle na wiersz: zimna Północ, gorący Wschód itd.
*
Samotny świerk na skale
Stromej gdzieś na Północy
Pod śniegowym nawałem
Śni w bezruchu niemocy:
Marzy o smutnej palmie
Z ciepłego kraju Wschodu -
Uczucie niespełnialne
Drzew z upałów i lodów.
(2. wersja tł. Ela Binswanger, 2.3.2024)
*
Samotny świerk na skale
Gdzieś na zimnej Północy
Pod śniegowym nawałem
Śni w bezruchu niemocy:
Śni o samotnej palmie
Z ciepłej krainy Wschodu -
Marzenie niespełnialne
Związku ognia i lodu.
(3. wersja tł. Ela Binswanger, 2.3.2024)
Hans Kugler: Heinrich Heine, 1828 (picture alliance / imageBROKER / Dr. Wilfried Bahnmüller)