Paul Celan: LES GLOBES

W zdesperowanych oczach - czytaj:

orbity słońc, serc, to

wirujące piękno Po Nic.

Te Śmierci i wszystko to, 

co z nich zrodzone. Ten

ciąg pokoleń,

który leży tu pogrzebany i

który nadal tu wisi, w eterze,

krążąc na peryferiach Bezkresu. Wszystkich

tych twarzy zapisy, w których

wyrył się szeleszczący piach słów - Małe Wieczne Sprawy,

zgłoski.

Wszystko,

nawet to największej wagi, było

ulotne, nic

się nie uchowało.

(tł. Ela Binswanger)

@tłumaczenie: Po francusku "le globe" to glob, kula, kulka, ciało kuliste, sfera, bryła, globus, glob ziemski, kula ziemska, nasza planeta, Ziemia.  A także - co w tym wierszu jest ważne - gałka oczna > "les globes (oculaires)" to gałki oczne, bo w tytule wiersza to taka, jak sądzę, gra słów, „Les globes” mają być i jednym, i drugim: globami i gałkami ocznymi, oczami.

"verfahrene" - kontynuowane, przebyte, przeprocesowane, następujące po sobie...; "verfahren" zależnie od kontekstu może znaczyć: niemożliwy, nieudany, przygnębiony, ciemny, zepsuty, zbędny, zamknięty, nieodpowiedni, wciśnięty, niepotrzebny, niekorzystny, bezużyteczny, bezowocny, nieskuteczny, desperacki, przestarzały, nieuchronnie beznadziejny, na próżno, ponury, twardy, zamaskowany, nierozwiązywalny, bezcelowy, bez szans, zrezygnowany, niewykonalny, zakłopotany, iluzoryczny, utopijny, niecelowy, zniechęcony, samobójczy, nie do pokonania, nieustraszony, zbyt trudny, nieefektywny, ogromny, bez nadziei sukcesu, bez perspektywy, bez sukcesu do opanowania, nie do rozwiązania, nie do złamania, nie do rozwikłania, nie do opanowania, bojaźliwy, nierealny, zdesperowany, brakujący, metodyczny, zbudowany, niezrównoważony, nierozpuszczalny, nie ma szans, opuszczony, bardzo trudny, bez wyjścia, desperacka procedura, beznadziejna nierozwiązywalna procedura, stracona desperacka niemożliwa do uratowania procedura

*

Paul Celan: LES GLOBES

W zatraconych oczach - czytaj w nich:

orbity słońc, serc,

szumiąco-piękna nadaremność.

Śmierci i wszystko

co z nich zrodzone. -

Łańcuch pokoleń,

który leży tu pogrzebany i

który jeszcze tu wisi, w eterze,

okalając przepaści. Pismo

tych wszystkich twarzy, w jakie, świszcząc

wwiercał się piasek słów - krótkowieczność,

sylaby.

Wszystko,

nawet najcięższe, było

jak piórko, nic

nie chciało zatrzymać.

(tł. Ryszard Krynicki)

*

Paul Celan: LES GLOBES

Z błędnymi oczyma - czytaj tu:

słońca, szlaki serc, to

szumiąco-piękne Daremnie.

Śmierci i wszystko

z nich zrodzone. Ten

łańcuch pokoleń,

który leży tu pochowany i

tu jeszcze wisi, w eterze,

obrębiając otchłanie. Wszystkich 

twarzy pismo, w które się 

szeleszczący piasek słów wkręcił - małowieczne,

sylaby.

Wszystko,

nawet najcięższe, było

lotne, nic

nie wracało.

(tł. Andrzej Lam)

*

Paul Celan: LES GLOBES

W kuszących oczach tam czytaj:

orbity słońca, drogie serca

szumiące za darmo piękno

śmierć i wszystko

co z niej zrodzone.

Łańcuchu pokoleń

który leży tu pochowany i

który nadal tu wisi w eterze

otaczającym przepaści. Wszystkie

pisma twarzy, w którym

słowo wije się wirującym piaskiem

krótkowiecznością sylaby.

Wszystko, co

najtrudniejsze było

ulotne, nic

nie zatrzymało się

(tł. Ryszard Mierzejewski)

*

Paul Celan: LES GLOBES

In den verfahrenen Augen - lies da:

die Sonnen-, die Herzbahnen, das 

sausend-schöne Umsonst.

Die Tode und alles

aus ihnen Geborene. Die 

Geschlechterkette,

die hier bestattet liegt und

die hier noch hängt, im Äther,

Abgründe säumend. Aller

Gesichter Schrift, in die sich

schwirrender Wortsand gebohrt - Kleinewiges, 

Silben.

Alles,

das Schwerste noch, war 

flügge, nichts

hielt zurück.

przed 9.7.1961, z: "Die Niemandsrose", S. Fischer Verlag, Frankfurt am Main, 1963