"Boimy się późnego wieku, jakbyśmy mieli pewność, że go osiągniemy."
"Religia strachu, to religia dusz nikczemnych."
Była znana z ekscentrycznego zachowania, paliła cygara i fajkę,
ubierała się po męsku i przeklinała. Męski ubiór nie był jednak
pierwotnie wyrazem kontestacji ówczesnej społecznej roli kobiety –
założyła go po raz pierwszy z ostrożności, wybierając się na premierę
jednej ze sztuk Aleksandra Dumas i chcąc uniknąć problemów w razie
spodziewanego zamieszania. Odtąd często zakładała męskie ubrania, czując
się w nich wygodnie; ten strój umożliwiał jej także aktywność
niedostępną innym kobietom jej stanu.
W 1838 zaprzyjaźniła się z
Chopinem, który wkrótce został jej kochankiem. Przez długi czas była
dlań oparciem i inspiracją, jednakże zerwała z nim w 1847, co być może
przyspieszyło śmierć kompozytora (1849). Jednym z pierwszych wspólnych
wyjazdów George Sand i Chopina była podróż dla poprawy zdrowia Chopina
na Majorkę, do miejscowości Valldemossa w 1838. Dwa lata po powrocie z
Majorki George Sand opublikowała wspomnienia z pobytu na wyspie
zatytułowane "Zima na Majorce" (wydane w języku polskim po prawie 167
latach).
Od 1839 do 1846 każde lato Chopin spędzał w posiadłości George Sand w Nohant, tam napisał swoje najwybitniejsze dzieła.
Pisała i publikowała prawie do samej śmierci. Jednymi z jej ostatnich
utworów były napisane dla wnuków baśnie "Contes d'une grand'mère".