Niewolnictwo
– zjawisko społeczne, którego istotą jest stosunek zależności,
polegający na tym, iż pewna grupa ludzi (niewolnicy) stanowi przedmiot
własności innych osób, grup ludzi (rodzina, plemię itd.), lub
instytucji (państwo, świątynia itp.), którzy mogą nimi swobodnie
rozporządzać.
Niewolnictwo oznaczać może sytuacją faktyczną lub prawną.
W ujęciu prawnym jest ono instytucją, sprowadzającą się do tego, iż
niewolnik w świetle prawa jest rzeczą, tj. przedmiotem praw rzeczowych
innej osoby, i zgodnie z prawem może być zbywany, kupowany, użyczany
(pożyczany), darowany, zastawiany itd. W czasach obecnych, gdy
niewolnictwo zostało zakazane we wszystkich prawodawstwach świata,
niewolnictwo sprowadza się do stanu, w którym niewolnik faktycznie
znajduje się w sytuacji przedmiotu, stanowiącego czyjąś własność, jednak
ten stan rzeczy nie jest chroniony prawem, a wręcz stanowi
przestępstwo.
Niewolnictwo uchodzi za jedną z najstarszych
formacji społecznych; miało się ono wykształcić po rozpadzie wspólnoty
pierwotnej. Istniało nieprzerwanie od starożytności, aż po czasy
współczesne.
W czasach nowożytnych w Europie korzystano z
niewolnictwa praktykowanego na innych kontynentach. Niewolnictwo miało
również duży zasięg w krajach muzułmańskich: jeńcy pracowali fizycznie, w
kopalniach czy na galerach. Bogaci muzułmanie posiadali haremy, w
których utrzymywali niewolnice dostarczające im usług seksualnych.
Po odkryciu Ameryki przez Kolumba w 1492 zdarzały się liczne próby
przymuszenia rdzennych mieszkańców tego kontynentu do pracy
niewolniczej, nie przyniosły one jednak większych rezultatów
gospodarczych, prowadziły natomiast do eksterminacji miejscowej
ludności. Niedobór rąk do pracy w nowych koloniach (głównie plantacje
trzciny cukrowej na Karaibach, tytoniu oraz bawełny) spowodował import
niewolników z Afryki. Nie tylko praca, ale i sami niewolnicy stali się
popularnym towarem handlowym bankierów europejskich. Niemniej jednak
chwytaniem niewolników zajmowali się głównie Arabowie.
Kolejny
przełom nastąpił w roku 1562, kiedy angielski handlarz niewolnikami,
John Hawkins, wymyślił okrężną drogę handlu przez Atlantyk. Kupował
towar w Anglii, wymieniał go na niewolników w Gwinei (obecnie całe
atlantyckie wybrzeże Afryki Środkowej), tych wymieniał na towar w
Ameryce, który z kolei dostarczał do Anglii. Na każdym etapie uzyskiwał
wielokrotne przebicie. Później dodano etap kolonii w Ameryce Północnej.
Szacuje się, że pomiędzy XVI i XIX wiekiem przez Atlantyk przewieziono
od 12 do 25 milionów Afrykańczyków. Podczas trwających od 3 do 13
tygodni podróży przez ocean umierało średnio 30% niewolników.
Z
czasem biali zaczęli żywić przekonanie o niemoralności tego systemu.
Pierwszym państwem, które formalnie zakazało niewolnictwa była 4 lutego
1794 r. Francja, jednak wkrótce Napoleon Bonaparte przywrócił je (1802).
Handlu niewolnikami zakazano postanowieniami kongresu wiedeńskiego w
1815, lecz nadal wolno było ich posiadać.
Liga Narodów w roku
1926 zakazała handlu niewolnikami, jednak niewolnictwo przetrwało
formalnie aż do połowy XX wieku, Arabia Saudyjska zabroniła go dopiero w
1962 r., a Mauretania w 1981 r.
Choć formalnie niewolnictwo
zakazane jest we wszystkich krajach świata, de facto praktykowane jest
bardzo szeroko i jest obecnie jednym z najszybciej rozwijających się
sektorów gospodarki.
Organizacje antyniewolnicze szacują liczbę
niewolników na 27 mln, a więc więcej, niż kiedykolwiek w historii
ludzkości i więcej, niż sprzedano w ciągu 500 lat transatlantyckiego
handlu niewolnikami. Międzynarodowa Organizacja Pracy mówi o ok. 220 mln
pracujących dzieci – znaczna część z nich pracuje w warunkach
niewolniczych.
Współczesne niewolnictwo przybiera nowe,
nieznane w historii formy. Jedną z nich była praca przymusowa więźniów w
hitlerowskich i stalinowskich obozach koncentracyjnych, praktykowana
dziś nadal na szeroką skalę w Chinach w obozach laogai. Na szeroką skalę
praca przymusowa praktykowana jest też w Birmie.
Jedną z
współczesną form niewolnictwa jest też międzynarodowy handel dziećmi,
jako tanią siłą roboczą, uprawiany głównie w krajach Azji i Afryki oraz
międzynarodowy handel kobietami, zmuszanymi przez mafie na całym świecie
do prostytucji.