Magdalena Samozwaniec (26 lipca 1894 w Krakowie - 20 października 1972 w Warszawie)

LOGOWANIE

"Diabeł, czart, gejzer humoru, nawałnica złoścliwości, udawała realną kobietę. Już, już napisałabym 'normalną', ale w porę ugryzłam sie w długopis. Nie w komputer! Bóg strzegł, nie umiem pisać na fortepianie. Pani Madzia nie była żadna tam normalna. Była zwariowana w najpiękniejszy sposób..." (Stefania Grodzieńska)

De domo Kossak, primo voto Starzewska, secundo voto Niewidowska córka Wojciecha Kossaka, wnuczka Juliusza, młodsza siostra Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, stryjeczna siostra Zofii Kossak-Szczuckiej, debiutowała w 1922 r. książką "Na ustach grzechu". Powieść z życia wyższych sfer towarzyskich (parodia Trędowatej Mniszkówny), od razu zyskując sławę.

Wystawiła wraz z A.M. Swinarskim szopkę satyryczną "Kukiełki u Hawełki", współpracowała z licznymi czasopismami, a także z warszawskim kabaretem „Stańczyk”. Pisała farsy i komedie, wystawiane w teatrach, humoreski i felietony, powieści, wiersze i bajki satyryczne dla dzieci i młodzieży. W pamięci czytelników pozostaje jednak głównie autorką powieści autobiograficznej "Maria i Magdalena" oraz książki o Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej "Zalotnica niebieska", która ukazała się już po jej śmierci.

* * *

Artykuł w Wysokich Obcasach Małgorzaty Czyńskiej z dnia 11.12.2012, pt. "Magdalena Samozwaniec - wysłanniczka piekieł oburza krakowską śmietankę."

* * *

Recenzja książki "Kartki z pamiętnika młodej mężatki".