POEZJA 23.02.2014 18:48

pl.gdefon.com

Las jest rankiem bardzo na niebiesko.
Niebieskie są brązy, ugry i złocienie.
Boso po lesie chodzić sarnią ścieżką,
ciepłym jesiennym deszczem wsiąkać w ziemię.

Pędzel jak munsztuk w zębach. Drzew granie.
Rzeczkę w niebieskiej mgle najcieńszą kreską.
A ludzi nie. Bez ludzi las jest rajem.
Ludzie nie potrafią śmiać się na niebiesko.

Brzozy tam dalej jak zgrzebne koszule
pokornym łanem ułożonych w ziemi.
A my - uczymy się kochać wichurę,
strach błogosławić niby chleb powszedni.

Zmęczony jestem. Chcę pójść w ten las dziwny,
głowę pod brzozą w niebieski mech złożyć.
Bez kary przyznaję, bardzo jestem winny.
Walentin Pierow, prosty sługa boży.

*

2004

*

Wczoraj córka Autora, Anna Brodzińska, napisała na Forum Racjonalisty, że jej Ojciec kilka dni temu zmarł. Był kapitanem jachtowym, instruktorem żeglarstwa... Do zobaczenia na Wiecznej Wachcie, Panie Zbysławie!

*

Powieściopisarz, nowelista, aforysta, najrzadziej poeta. Laureat konkursów i nagród literackich. Uznany za marynistę. Był kapitanem jachtowym, instruktorem żeglarstwa, nieco powłóczył się po morzach, co ma wpływ na twórczość. Zajmował się propagowaniem spraw morza na spotkaniach autorskich, szczególnie z młodzieżą. Interesowały go także inne sprawy: historia współczesna, problemy społeczne, konflikty moralne - to, czym żyjemy na co dzień. Ostatnia książka: Sarmaty i scyty (2007). Zmarł w lutym 2014 roku.

Zbysław Śmigielski publikował w Racjonaliście w latach 2007-2008. Zamieścił u nas 22 teksty, które można znaleźć tutaj.

Jest też w sieci blog Zbysława Śmigielskiego "Pamiętnik idioty".

Strona Pisarza.

KOMENTARZE