POEZJA 18.10.2014 09:08

Jest w tobie tchnienie jezior, zielony szum lasów,
świeżość kwitnącej łąki. O świcie szept wiatru,
zaśniony w dziennym blasku błysk księżycowych pełń.
Więc w smutek twój popłynę, w twój zapach pójdę. Więc…

idę przez sen na skróty - szalony i głupi
przyprowadzam ci brzozy w rozdartej koszuli:
spójrz, ile już tej bieli w twój smutek anieli…
ile dmuchawców, nieba i modrych przestrzeni…

A ty - milczysz, w granity obrócona rzeźba,
ty - woda zamarznięta, jaskółka podniebna,
rozpalony na brzegu namiętności ogień.

Tym dalej mi do ciebie, im bliżej podchodzę:
w zielony poszum lasów i księżycowych pełń
przez smutek, zapach płynę, lecz wszędzie nie ma cię…

*

Autor dołącza:

czytaj też:

Wolność Fantazji w pracowni Krzysztofa Łozowskiego

KOMENTARZE