POEZJA 23.10.2014 19:39

Dekadencja. Panna upadła i niezmiennie słodka.
Co do istoty smaku w połowie jak nektar
- przez motyli grono ceniony niezwykle -
a także klonowy syrop. Marzenie biedaków.

Że gładka jak fular Duncan Isadory
- ogólnie wiadomo.
Gotowa walczyć z salonową modą
trzymania stada wieprzków pod byle dywanem.

Ponadto, że rozprawia (z niebywałą swadą
gardłowym er francuskim uwodząc samczyki)
o wyższości aborcji nad niechcianą ciążą,
bicz na siebie kręci przeróżnej maści tępaków
co to są płci wielu.

Mając przeciw sobie zastępy aniołów
tych najbardziej serio duchownych i świeckich,
a że płeć jej zawsze była obojętna - więc ma przechlapane.

By nie dać zjeść się w kaszy tej bandzie szpiegusów
szaleje w rytm kankana z Lautrekiem pod pachę.

Gdy się rozochoci w róż dymu spowita
(z cygar, co nad ranem gorzknieją już w ustach)
ostro Zielonej Wróżki tujonem dotknięta
wśród masek - zbyt licznych - spocona i blada
o, ironio losu! pluje w twarz występkiem.
Lecz, co najważniejsze, wzrok ma wtedy mroczny
i dłonie lubieżne, które rozbierają z pieluch niemowlęta
ściągnięte z obrazów świętych w światowych galeriach.

Ale krótko potem, w pełnym słońcu,
na pokładzie pijanego statku będąc,
z podsinionym okiem przechadza się
(pod koronkową parasolką)
prowadząc na smyczy EPOKĘ.

*

na ilustracjach: Muzeum absynthu w Pradze oraz Oscar Wilde, Van Gogh, Arthur Rimbaud, Ernest Hemingway, Marilyn Manson, "The Absinthe Drinker" Edouarda Maneta, "Green Muse" Alberta Maignana, "Angel Fernández de Soto with Absinthe" Pabla Picasso i '"Monsieur Boileau Au Café" Toulouse-Lautreca z artykułu "The Green Fairy: Absinth".

czytaj też:

Marek Sztarbowski: * Zielona wróżka * (z rysunkami Iwony Siwek-Front)
Marek Sztarbowski: * Zielona wróżka *

KOMENTARZE