portret z ok. 1731 roku wg oryginału z ok. 1618, autor nieznany
Pewien z Londynu wicehrabia widząc co w świecie się wyprawia - wiedza to władza, władza nagradza - prawa rozdzielał od bezprawia.
(ebs)
Sir Francis Bacon, 1. wicehrabia St Albans, to jeden z najwybitniejszych przedstawicieli filozofii epoki odrodzenia i baroku, eseista, polityk oraz prawnik. Uchodzi za jednego z twórców nowożytnej metody naukowej opartej na eksperymencie i indukcji. Jest też uważany za jednego z twórców empiryzmu. Początkowo zajmował się odnową nauk, jednak jego aspiracje polityczne i światowe były znacznie silniejsze niż naukowe.
Studiował nauki dyplomatyczne w Paryżu, potem rozpoczął karierę prawniczą. W 1595 r. został członkiem parlamentu, 9 lat później doradcą prawniczym króla Jakuba I Stuarta, następnie naczelnym prokuratorem państwa, lordem kanclerzem i baronem Verulam, aż w 1621 r. wicehrabią Saint Albans.
W wyniku oskarżenia go o przekupstwo został uwięziony, a następnie ułaskawiony przez króla. Resztę życia spędził w odosobnieniu w Highgate. Pewnego razu robiąc eksperymenty na śniegu zaziębił się, zmarł 9 kwietnia, w 1626 roku.
Do dzisiaj eseje Bacona są uważane za wzór eseju angielskiego. Usiłował celować w aforystyczne ujęcia myśli. Główne dzieła: Eseje (1597), Novum Organon (1620), Nowa Atlantyda (1627).