Einstein studiował fizykę od 1896 do 1900 roku w Eidgenössisches Polytechnikum (dzisiejsze ETH). Choć był jedynym studentem odnoszącym sukcesy na swoim roku , po ukończeniu studiów nie dostał tam stanowiska asystenta. Prawdopodobnie z powodu jego średnich ocen i dlatego, że często opuszczał zajęcia. Zamiast śledzić wykłady, Einstein wolał uczyć się w domu z „świętą gorliwością”, jak później wspominał, mistrzów fizyki teoretycznej.

Ponieważ nie dostał pracy na politechnice, pracował od 1902 do 1909 jako pracownik Federalnego Urzędu Patentowego w Bernie. Wreszcie w marcu 1909 utworzono dla niego katedrę fizyki teoretycznej i nadano mu tytuł profesora nadzwyczajnego na uniwersytecie w Zurychu, na którym wcześniej obronił doktorat. Było to pierwsze stanowisko Einsteina jako wykładowcy. Od 1911 został wykładowcą z tytułem profesora zwyczajnego na Uniwersytecie Niemieckim w Pradze. Półtora roku później wrócił na macierzystą ETH ZH jako profesor zwyczajny.

Wśród wykładowców w ciągu kolejnych lat jest kilku noblistów.