Pewien poeta z miasta Newark w czas zimnej wojny twardy miał kark, jak zaskowyczał, tak my do dzisiaj słyszymy tamten przewściekły chark.
(ebs)
Irwin Allen Ginsberg - amerykański poeta, aktor, scenarzysta i działacz społeczny, członek American Academy and Institute of Arts and Letters. Jeden z najważniejszych twórców tzw. poezji konfesyjnej i lider ruchu artystycznego określanego jako Beat Generation. Był również znaczącą postacią kontrkultury amerykańskiej, już za życia owianą barwną legendą i otaczaną kultem.
Urodził się w rodzinie żydowskiej w Newark w stanie New Jersey. Był zdeklarowanym homoseksualistą. W 1954 roku poznał Petera
Orlovskiego, z którym pozostał w związku przez prawie czterdzieści lat.
Przyjaciółmi Ginsberga byli między innymi Jack Kerouac, Neal Cassady,
William S. Burroughs, Timothy Leary, Gregory Corso, Herbert Huncke, Rod
McKuen i Bob Dylan.
Jest jedną z głównych postaci powieści Jacka Kerouaca "W drodze".
Zyskał sławę dzięki dwóm poematom: "Skowytowi" dedykowanemu Nealowi Cassady'emu i Carlowi Solomonowi ("Howl", 1956), będącym swoistym poetyckim epitafium dla najlepszych umysłów pokolenia Ginsberga oraz wyrazem buntu młodych ludzi dorastających w atmosferze zimnej wojny oraz powojennego nihilizmu...
...oraz "Kadyszowi" ("Kaddish", 1961), który z kolei poświęcony jest zmarłej matce poety, Naomi Ginsberg. Kadysz został utrzymany w klimacie 'mowy pogrzebowej', w której autor nawiązuje do swoich korzeni. Innym znaczącym utworem jest "Thou Shalt Not Kill" napisanym na cześć umarłego poety Dylana Thomasa.
Jego twórczość stanowiła ważny pomost między pokoleniem beatników lat 50. i ruchem hippisów lat 60. Poezja Ginsberga wyrażała bunt przeciwko ustalonemu porządkowi społecznemu, skostniałym konwenansom, zakłamaniu cywilizacji Stanów Zjednoczonych oraz masowości; przesycona była ideami anarchizmu i rewolucji seksualnej; inspirowała się egzystencjalizmem, surrealizmem i twórczością takich poetów jak: Walt Whitman, Arthur Rimbaud czy William Blake.
Ważny wkład w jego poezję miała również fascynacja bitników filozofią Dalekiego Wschodu, buddyzmem i braminizmem. Ginsberg w oryginalny sposób łączył wysublimowany język oraz romantyczną wizyjność z obrazami wulgarnymi i prowokacyjnymi, nie szczędząc przy tym dosadnego słownictwa. Znamienną cechą jego pisarstwa jest częste wykorzystanie anaforycznej formuły i stylistyki psalmów, modlitwy czy mantry.
W wierszach takich jak "LSD", "Odpowiedź" czy "Koniec" opisywał wrażenia związane z częstym substancji psychotropowych. Ginsberg w swojej twórczości dawał również wyraz swojej fascynacji muzyką jazzową.
Wygłaszał częste muzyczne recytacje swoich wierszy z udziałem takich artystów jak Bob Dylan, Grateful Dead czy Paul McCartney.
Zmarł 5 kwietnia 1997 roku w East Village, na Manhattanie w Nowym Jorku.
*
"Skowyt"
I
WIDZIAŁEM najlepsze umysły mego pokolenia zniszczone szaleństwem, głodne histeryczne nagie, włóczące się o świcie po murzyńskich dzielnicach w poszukiwaniu wściekłej dawki haszu, anielogłowych hipstersów spragnionych pradawnego niebiańskiego podłączenia do gwiezdnej prądnicy w maszynerii nocy, którzy w nędzy łachmanach z zapadniętymi oczyma w transie czuwali paląc w nadnaturalnych ciemnościach tanich mieszkań, płynąc poprzez dachy miast, kontemplując jazz: