POEZJA 16.07.2015 18:56

fot. ebs

Jest w tobie tchnienie jezior, zielony szum lasów,

świeżość kwitnącej łąki. O świcie szept wiatru,

zaśniony w dziennym blasku błysk księżycowych pełń.

Więc w smutek twój popłynę, w twój zapach pójdę. Więc...

idę przez sen na skróty - szalony i głupi

przyprowadzam ci brzozy w rozdartej koszuli:

spójrz, ile już tej bieli w twój smutek anieli...

ile dmuchawców, nieba i modrych przestrzeni...

A ty - milczysz, w granity obrócona rzeźba,

ty - woda zamarznięta, jaskółka podniebna,

rozpalony na brzegu namiętności ogień.

Tym dalej mi do ciebie, im bliżej podchodzę:

w zielony poszum lasów i księżycowych pełń

przez smutek, zapach płynę, lecz wszędzie nie ma cię...

*

Autor dołącza:



*

*** (jest w tobie...)

jest w tobie tchnienie jezior
zielony poszum lasów
świeżość kwitnących łąk

i coś z lotności wiatru
trochę ze słońca blasku
i księżycowych pełń

więc w smutek twój popłynę
w twój zapach się zanurzę
więc

*

Autor wyjaśnia:

"Dwie wersje tego samego wiersza. Pierwsza została napisana ta, a po latach przerobiłem ją na sonet."

czytaj też:

* * * (Jest w tobie...)

KOMENTARZE