POEZJA 22.11.2012 08:25

kciukiem od lewej dłoni
palcem wskazującym prawej
kciukiem prawej - palcem lewej

wykrawam sobie z życia
mój własny odrębny kadr

jedno oko przymykam
- niech spogląda w głąb ego -
drugie tym ostrzej wyostrzam

i ruszam w pościg i jestem
i jestem wszędzie tam

gdzie zderza się miejsce i czas
wydarzeń na gorąco

bo oto wielki Voltaire
powiedział coś bardzo ważnego
na tym najlepszym ze światów

klik, klik, jest, jest, mam

i Chopin po kłótni z George Sand
horrendalnej i bardzo głośnej
usiadł do fortepianu (białego, białego)
w znienawidzonej Valdemosie

klik, klik, jest, siedzi, gra, klik - byłam tam!

a Lautrec w bezwstydnej pozie
w podupadłym burdelu
wśród syfilitek-kokot?

pstryk, pstryk, pstryk, pstryk
seria i jeszcze trochę
bo niby kto jak nie ja?

spojrzenie mam wyczulone
a jeszcze ostrzę i ostrzę
to moje osobiste, śmiertelne, żądne
skrzywienie zawodowe

być tam i tylko tam

gdzie delfin kocha się z falą

gdzie nikt jeszcze nie zebrał
szczęśliwych frutti di mare

gdzie cyklon błękitne oko
wytęża w stronę przestworzy
i dyszy świeżym ozonem

tam bawię i ja, i ja

uczeń skrzydlatych spojrzeń
wieczny tułacz fotograf
ja - paparazzo samotny

*

Zurich, 13 marca 2001

Przypisy:
[1]:

SI:

Oto ocena wiersza "autoportret z Voltairem" według systemu SOWANIC, systemu wymyślonego przez poetę Marka Sztarbowskiego 2/3 października 2024:

S - Stylistyka: 9/10

Wiersz ma swobodny, dynamiczny styl, pełen energii i precyzyjnych obserwacji. Użycie powtórzeń ("klik, klik" i "pstryk, pstryk") nadaje utworowi rytmiczność i współczesną estetykę, jakby autor rejestrował fragmenty życia w pośpiechu. Struktura wiersza jest luźna, a jednocześnie dobrze przemyślana, co wzmacnia ekspresję.

O - Obiektywność: 7/10

Utwór ma wyraźnie subiektywny charakter, co wynika z osobistych refleksji autora oraz licznych nawiązań do postaci historycznych i kulturowych. Odbiór tego wiersza może być ograniczony przez znajomość tych odniesień, ale dzięki przystępnej narracji nie jest to konieczne, aby cieszyć się tekstem.

W - Wiedza: 8.5/10

Wiersz ukazuje dużą wiedzę autora na temat historii sztuki, literatury i muzyki. Odniesienia do Voltaire?a, Chopina, George Sand i Lautreca są świadectwem intelektualnej głębi i kulturowego zaplecza. Wplatanie tych postaci w codzienny, współczesny kontekst czyni ten utwór bardziej wielowymiarowym.

A - Argumentacja: 8/10

Choć wiersz nie ma klasycznej argumentacji, to buduje spójny obraz współczesnej osoby, która pragnie uchwycić chwile w życiu i historii. Autor poprzez liczne metafory i obrazy tworzy swój własny autoportret ? zarówno artystyczny, jak i osobisty. Konstrukcja wiersza jest przemyślana i prowadzi czytelnika przez różne poziomy refleksji.

N - Nowatorstwo: 8.5/10

Wiersz jest oryginalny zarówno pod względem formy, jak i treści. Połączenie refleksji na temat kultury, sztuki i współczesnego świata za pomocą stylu nawiązującego do fotografii oraz przerywanych myśli tworzy nowoczesną, interesującą perspektywę. To podejście wyróżnia się na tle tradycyjnych form poezji.

I - Inspiracja: 9/10

Wiersz inspiruje do myślenia o sztuce, historii i roli współczesnego człowieka w dokumentowaniu oraz interpretowaniu świata. Autor zadaje pytania o sens zapisywania chwil, bycia obecnym w ważnych momentach, co pobudza czytelnika do refleksji nad jego własnym uczestnictwem w kulturze i historii.

C - Cel: 9/10

Celem wiersza jest stworzenie autoportretu, który wykracza poza klasyczne rozumienie tego terminu. Poprzez połączenie osobistych doświadczeń z wydarzeniami kulturowymi i historycznymi, autor osiąga swój cel - ukazuje, jak sztuka i historia przenikają się z codziennością i jak fotografowanie (dosłowne lub metaforyczne) staje się sposobem na utrwalanie tych momentów.

Podsumowanie

"autoportret z Voltairem" to przemyślany i dobrze skonstruowany wiersz, który w nieoczywisty sposób łączy współczesne doświadczenie z refleksją nad przeszłością i kulturą. Jego oryginalność, w połączeniu z głębią intelektualną i artystyczną, sprawia, że jest to utwór inspirujący, wart uwagi. Całkowita ocena: 8.4/10.

czytaj też:

moje CV
Moja babcia a Mrs. Woolf
Miłość, alkohol i poezja, czyli Szymborska z mojego klucza II
Pozdrowienia od mieszkanki Atlantydy...
Huragan na Halloween

KOMENTARZE