Coco Chanel (19 sierpnia 1883 w Saumur - 10 stycznia 1971 w Paryżu)

LOGOWANIE

Pewna krawcowa z miasta Saumur*,
własny stworzyła styl, modę pure*,
gorset zrzuciła,
suknię skróciła,
Mademoiselle-Coco-Bien-Couture*.

(ebs, czyt. somür, pür, kutüre)

Coco Chanel - francuska projektantka mody, od 1915 roku rewolucjonizowała damską modę, lansując ubrania o prostych sportowych fasonach oraz pozbawione ozdób krótkie suknie, stając się na sześć dziesięcioleci ikoną paryskiej haute couture.

Urodziła się jako Gabrielle Bonheur Chanel 19 sierpnia 1883 w Saumur, małym miasteczku w gminie Maine-et-Loire jako druga nieślubna córka Alberta Chanel oraz Jeanne Devolle. W roku jej urodzenia rodzice wzięli ślub. Bonheur miała pięcioro rodzeństwa: dwie siostry - Julie (1882-1913) i Antoinette (ur. 1887) i trzech braci - Alphonse'a (ur. 1885), Luciena (ur. 1889) oraz Augustina (urodził się i zmarł w 1891). W roku 1895 osierociła ją matka, a ojciec zostawił rodzinę w krótkim czasie po tym zdarzeniu.

6 lat spędziła Gabrielle wraz z siostrami w sierocińcu w Aubazine, prowadzonym przez siostry Najświętszego Serca Marii gdzie nauczono ją szyć. Później przygarnęła ją ciotka, która doskonaliła jej umiejętności krawieckie.

W latach 1905-1908 występowała pod pseudonimem Coco jako piosenkarka w kawiarniach Moulins i Vichy, mimo iż nie potrafiła śpiewać, nadrabiała tańcem i temperamentem.

W roku 1913 założyła w Paryżu swój pierwszy sklep z kapeluszami i damskimi ubiorami. Od 1915 roku zaczęła lansować w nim odzież o charakterze sportowym jako ubranie do pracy. Trudności zaopatrzeniowe spowodowane wojną były bodźcem do zaprezentowania w 1916 roku kolekcji kostiumów z miękkiego dżerseju, uważanego dotychczas za dzianinę bieliźnianą.

W 1919 roku, już popularna, założyła dom mody (przy Rue Cambon) pod marką Chanel. Proponowany przez nią styl à la "skromna panienka", propagujący ubrania wygodne na bazie dzianin, przyniósł szybko zainteresowanie bogatych i wpływowych klientek, zmęczonych obowiązującym gorsetem.

Finansowy sukces odniosła dzięki perfumom Chanel No. 5, które od początku promocji w 1922 roku zdobyły wielką popularność.

W następnych 30 latach jej projekty modniarskie, podkreślające funkcjonalność i prostotę, zrewolucjonizowały przemysł odzieżowy. Przedsiębiorstwa Chanel zatrudniały na przełomie lat 20. i 30. około 3500 osób (m.in. dom mody - zajmujący już kilka kamienic przy Rue Cambon, laboratorium perfumeryjne, zakład tekstylny, pracownia biżuterii artystycznej).

W 1939 roku Coco Chanel wycofała się z aktywnej działalności w świecie mody, zamykając swoją działalność na czas wojny. W 1940 roku uciekła przed niemiecką inwazją do Vichy, a następnie powróciła do Paryża, gdzie spędziła resztę wojny w hotelu Ritz, w towarzystwie wysoko postawionych Niemców, w tym dyplomaty - a zarazem jej kochanka - Hansa Günthera von Dincklage.

Chanel była uzależniona od narkotyków, a przez całe dorosłe życie wielokrotnie podkreślała swoje antysemickie poglądy.

Według jednego z jej biografów, Hala Vaughana, kolaborowała w tym czasie z Abwehrą. Po wyzwoleniu Francji przez aliantów, we wrześniu 1944, została na krótko aresztowana, ale wypuszczono ją na wolność, między innymi dzięki protekcji Winstona Churchilla. Wówczas wyemigrowała do Szwajcarii. Powróciła w 1954 roku, proponując kostium składający się z prostego żakietu bez kołnierzyka, wykończonego plecionką, w zestawieniu ze spódniczką do kolan. Strój ten zdobył ogromną popularność.

Pomimo głośnych związków, m.in. z księciem Dymitrem Romanowem, od którego otrzymała "perły Romanowów", czy Paulem Iribe, Coco Chanel pozostała niezamężna. Zmarła w wieku 88 lat, 10 stycznia 1971 roku w Paryżu.

"Rzeczy luksusowe muszą być wygodne, inaczej nie są luksusowe."

"Gwiazdor to człowiek, który latami pracuje jak opętany, by zyskać popularność, a potem zakłada ciemne okulary, żeby go nie rozpoznano."