Poeta (9 kwietnia 1821, Paryż - 31 sierpnia 1867, tamże)

Najwybitniejszy z francuskich symbolistów, uważany za prekursora poezji współczesnej. Wywodził się z zamożnej rodziny mieszczańskiej, był synem byłego księdza. Stracił ojca gdy miał 6 lat. Dzieciństwo minęło mu pod znakiem buntu przeciw ostrej dyscyplinie ojczyma-marszałka. Kilka lat mieszkał w Lyonie, a po powrocie do Paryża od 1836 uczęszczał do słynnego liceum College Louis-le-Grand. Powstały wówczas jego pierwsze wiersze, ale pisane najpierw w języku łacińskim, potem francuskim. Odbył podróż do Indii w latach 1841-42, a także po wyspach Mauritius i Reunion. Te egzotyczne podróże pozostawiły trwały ślad w jego twórczości. W młodości swymi długami doprowadził do sądowego nakazu kontroli jego finansów. Odtąd przez całe życie utrzymywał się z wydzielonej mu renty. Żył w niedostatku, obracając się w kręgu pisarzy poetów (Gautier, Flaubert, Saint-Beuve) i malarzy. Ważną rolę w jego twórczości odegrały zainteresowania malarstwem. Momentem przełomowym dla ewolucji jego twórczości było odkrycie w 1846 dzieł Edgara Allana Poe. Czuł z nim duchową więź, tłumaczył i przyczynił się do ugruntowania jego sławy. Pod wpływem tej fascynacji skierował się ku niepokojącym aspektom własnej psychiki i własnych udręczeń. Brał udział w rewolucji lutowej 1848. Zmarł wskutek gwałtownego ataku choroby, sparaliżowany i pozbawiony mowy. Był typowym "literatem bez biografii", niedocenianym i odrzuconym. Za życia wydał tylko jeden utwór. Zajmował się też krytyką literacką i krytyką sztuki, pisywał eseje o malarstwie (walczył z akademizmem w sztuce), jak też o literaturze (bronił np. "Pani Bovary" Gustawa Flauberta). Był wielbicielem muzyki Wagnera, poetą miasta, upajającym się jego kipiącą witalnością, bliskim sąsiedztwem piękna i brzydoty. Początkowo był krytykowany za obrazę moralności. Nazywany jest "pierwszym nowoczesnym poetą", "ostatnim romantykiem" i "poetą przeklętym". T.S. Eliot nazwał go największym poetą w historii. Choć jego dzieła zebrane to zaledwie jeden tomik poezji, jeden tom prozy poetyckiej, artykuły krytyczne i 3 tomy przekładów Poe’a. Sztuka była dla niego ucieczką od zła, którego dopatrywał się w sobie samym i w otaczającym świecie. W jego satanistycznej poezji występują elementy romantyzmu, a ton bezosobowy zapowiada już symbolizm. Do jego poezji nawiązywali liczni poeci, odnajdując w niej dla siebie inspirację. Verlaine mówił o nim: "to był mój najdroższy fanatyzm". W Polsce był popularny szczególnie w okresie Młodej Polski, jako prekursor dekadentyzmu. Jego twórczość była zamachem na nieskończoność z pozycji ograniczoności ludzkiej kondycji.

KONTAKT

TEKSTY

• Sortuj:
• Alfabetycznie |
• Po dacie publikacji |
• Najczęściej czytane

POEZJON

• Sortuj:
• Alfabetycznie |
• Po dacie publikacji |
• Najczęściej czytane