Constance Fenimore Woolson - prozaiczka i poetka amerykańska. Była krewną w trzecim pokoleniu Jamesa Fenimore’a Coopera, myśliciela, publicysty i autora słynnych do dziś powieści awanturniczo-przygodowych o walkach amerykańskich osadników z Indianami i Francuzami w XVIII wieku ("Ostatni Mohikanin" i in.).

Constance urodziła się 5 marca 1840 w Claremont w stanie New Hampshire. Po tym, jak jej trzy siostry zmarły na szkarlatynę, rodzina przeniosła się do Cleveland. Ojciec autorki zmarł w 1869. W 1879 wyjechała do Europy. Tam poznała pisarza Henry’ego Jamesa, z którym się zaprzyjaźniła. W 1894 zapadła na grypę, połączoną z depresją. Dodatkowym utrapieniem była postępująca głuchota. 24 stycznia 1894 wypadła z okna pałacu w Wenecji. Nie wiadomo, czy było to działanie celowe czy wypadek. Zmarła na skutek obrażeń tego samego dnia.

W 1873 Constance Fenimore Woolson wydała swoją pierwszą powieść. Pisała też wiersze i książki podróżnicze, w tym "Mentone, Cairo, and Corfu" (1895). Jako poetka jest autorką poematu dramatycznego "Two Women: 1862". Jej twórczość była ceniona nie tylko przez Henry’ego Jamesa ("Portret damy"), ale także Williama Deana Howellsa, pisarza ("Nowe łaski fortuny") i krytyka literackiego (cenił Emily Dickinson), przyjaciela Marka Twaina.

KONTAKT

TEKSTY

• Sortuj:
• Alfabetycznie |
• Po dacie publikacji |
• Najczęściej czytane

POEZJON

• Sortuj:
• Alfabetycznie |
• Po dacie publikacji |
• Najczęściej czytane