Anne Sexton, właściwie: Anne Gray Harvey (9 listopada 1928 w Newton, stan Massachusetts - 4 października 1974 w Weston, Massachusetts) - amerykańska poetka i pisarka.

Anne Sexton urodziła się w Newton w stanie Massachusetts. Była córką Ralpha Harveya i Mary Gray Staples. Przez większą część życia cierpiała na depresję, pisanie poezji zostało jej zalecone przez psychiatrę w ramach terapii. W tym celu zapisała się na kurs tworzenia poezji (gdzie poznała poetkę Sylvię Plath), po ukończeniu którego szybko zaczęła odnosić sukcesy (druk m.in. w The New Yorker, Harper's Magazine i Saturday Review).

Sexton przetarła szlaki nie tylko dla kobiet-poetek, ale również dla tematów kobiecych w poezji: menstruacji, aborcji, masturbacji czy zdrady - uprzednio tematy te były w poezji uważane za tabu. Intymny, prywatny charakter jej twórczości każe zaliczyć Sexton do kręgu poetów konfesyjnych.

Anne Sexton zmarła śmiercią samobójczą w 1974 roku.

W 1967 otrzymała nagrodę Pulitzera za zbiór "Live or Die".

Anne Sexton został zadedykowany utwór Petera Gabriela "Mercy Street".

Anne Sexton, Her Life outside Poetry

poniżej fragment, tł. google nieznacznie poprawione

W 1974 roku mieszkała sama w domu rodzinnym. Po rozwodzie z mężem, radzenie sobie z życiem singielki okazało się trudniejsze niż sobie wyobrażała. Jej córki zaczęły własne życie, chociaż nadal były gotowe jej pomóc, tak jak robiły to już jako dzieci. Kontynuowała pracę nad swoimi wierszami aż do dnia swojej śmierci. 4 października 1974 roku, gdy miała czterdzieści pięć lat, zjadła lunch ze swoją wieloletnią przyjaciółką i koleżanką poetką Maxine Kumin, z którą pracowała nad "The Awful Rowing Towards God" (zostało opublikowane pośmiertnie). Po powrocie do domu nalała sobie martini, otuliła się futrem matki, usiadła w swoim czerwonym Mercury Cougar i pozwoliła silnikowi pracować w zamkniętym garażu.

Pomimo tego, że była artystką, która pomogła stworzyć nowy gatunek intensywnie osobistej poezji, ważne jest, aby oddzielić jej twórczość od jej życia. Jej choroba psychiczna doprowadziła do zachowań, które były antytezą blasku, którym emanowała. Sama wyjaśniła, że kłamała w swojej poezji. Wykorzystała chwile swojego życia jako fundament i zbudowała wokół nich dzieło sztuki. Chociaż "materiały budowlane" mogły pochodzić z ziemi, którą posiadała, rezultatem nadal była konstrukcja. Pomimo mocy i obietnicy poezji, bólu i tragedii, których ona i jej rodzina doświadczyli przez całe życie, nie da się odpowiednio opisać w żadnym medium.

Równie trudno jest oddzielić kobietę od choroby; być może nawet dla samej Sexton, ponieważ wpłynęła na tak wiele spraw jej życia. Mimo to trudno jest pojąć najgorsze wydarzenia w jej życiu. Być może widząc ją taką, jaka była, surowa i ze skazą, możemy uzyskać głębszą świadomość złożoności tego, co znaczy być człowiekiem, gdy próbujemy zrozumieć, jak kobieta może znęcać się nad swoimi dziećmi jednego dnia, innego dnia próbować popełnić samobójstwo, a jeszcze innego dnia, innej godziny być kochającą, zabawną, pełną życia i pisać tak olśniewające teksty.

na zdj. Anne Sexton on Floor in Blue from Ransom Center Magazine, via the University of Texas Austin

KONTAKT

TEKSTY

• Sortuj:
• Alfabetycznie |
• Po dacie publikacji |
• Najczęściej czytane

POEZJON

• Sortuj:
• Alfabetycznie |
• Po dacie publikacji |
• Najczęściej czytane