Nahida Sturmhöfel (24 listopada 1822 w mieście Flatow, Prusy Zachodnie, dziś to Złotów w Polsce - 24 października 1889 w San Terenzo pod La Spezią) - poetka, pionierka ruchu emancypacyjnego kobiet, pisała też pod pseudonimem St. Hadian; matka pisarki Nahidy Ruth Lazarus, 

Urodziła się jako Nahida Konkordia Henrietta Sturmhöfel (lub Sturmhoefel). Była córką Karola Fryderyka Wilhelma Sturmhöfela, pruskiego oficera i powiatowego poborcy powiatowego, oraz Konkordii Adelajdy Karoliny z domu Knopf. Jako jedna z pierwszych pionierek emancypacji kobiet założyła pod koniec lat 40. XIX w. w Dreźnie gazetę kobiecą o orientacji na wskroś liberalnej. Jednym z wielu rozczarowań w jej wystawionym na ciężkie próby życiu była zdrada męża, z którym - jak sądziła - zawarła sojusz na całe życie: opuścił ją, a Nahida - która rozstanie przypłaciła zdrowiem - próbowała stworzyć dla siebie nowy dom we Włoszech w trudnych jak na samotną kobietę i matkę okolicznościach. 

Na przemian była nauczycielką - korzystającą z doskonałych umiejętności językowych i talentu muzycznego - oraz redaktorką różnych gazet codziennych i rozrywkowych. Często musiała dorabiać do życia czy to haftując, czy robiąc sztuczne kwiaty, i tym podobnymi niskopłatnymi zajęciami. Poznała dokładnie Włochy, od Sabaudii po Sycylię, a swoje wrażenia z kraju i jego mieszkańców wykorzystała w esejach kulturowo-historycznych w charakterystycznym dla niej stylu, które niestety nie zostały zebrane. 

W 1865 opublikowała tom wierszy "Freie Lieder" ("Pieśni wolne") i szereg traktatów z zakresu filozofii religijnej. "Freie Lieder" zostały natychmiast skonfiskowane. Ich drugie wydanie ukazało się dopiero w 1887. Z natury religijna i humanitarna, nieustannie starała się działać na rzecz pokoju, zwłaszcza w broszurach i apelach, ponieważ osobiście doświadczyła okropności wojny we włoskich wojnach wyzwoleńczych w 1860 i na pograniczu austriacko-niemieckim w 1866, gdy służyła w Czerwonym Krzyżu, opiekując się rannymi. 

Jej oddanie i gotowość do poświęceń były często zauważane i chwalone przez osoby sprawujące władzę. Niewymagająca i skromna, zawsze trzymała się z daleka od dążenia do sukcesu i wyróżnienia. Pod koniec życia kontaktowała się prawie wyłącznie ze swoją jedyną córką, Nahidą Ruth. Zmarła w 1889 w całkowitym odosobnieniu w miasteczku rybackim San Terenzo niedaleko portu La Spezia.

Opublikowała:

 "Götzen, Götter, Gott" ("Bożki, bogowie, Bóg") (1876)

 "Neulatein als Weltsprache. Ein Vorschlag" ("Nowa łacina jako język światowy. Propozycja") (1884)

 "Offenbarungen für alle" ("Objawienia dla wszystkich") (1867 lub 1887?)

 "Vergessene Lieder" ("Zapomniane pieśni") (1888)

Oddzielone od Lerici przez Villa Marigola i zalesiony cypel San Terenzo sięga czasów średniowiecza. Ma starożytne korzenie: pierwotnie była to wioska rybaków i żeglarzy, gdzie handel winem i oliwą z oliwek był główną działalnością mieszkańców. W XIX wieku San Terenzo stało się przystanią dla poetów i pisarzy, co stworzyło legendę, także mroczną: Między innymi zatrzymało się w Villi Magni położonej przy promenadzie do Lerici słynne małżeństwo Mary i Percy'ego Bysshe Shelley'ów. Shelley zginął tragicznie - 8 lipca 1822 utonął w zatoce La Spezii, na kilka miesięcy przed urodzinami Nahidy Sturmhöfel.

Jest honorową obywatelką miasta Złotowa.