Selma Meerbaum-Eisinger (5 lutego 1924 w Czerniowcach w Królestwie Rumunii - 16 grudnia 1942 w obozie pracy przymusowej w Michajłowce w Królestwie Rumunii), była rumuńską poetką niemieckojęzyczną. Jako prześladowana Żydówka zmarła na tyfus w wieku osiemnastu lat w nazistowskim obozie pracy. Jej twórczość ma rangę literatury światowej.
Selma była córką handlarza obuwiem Maxa Merbauma i jego żony Friederiki z domu Schrager. Była kuzynką drugiego stopnia poety Paula Celana - ojcowie matek byli braćmi. Kiedy Selma miała dziewięć miesięcy, zmarł jej ojciec. Trzy lata później jej matka poślubiła Leo Eisingera. Nie ma dowodów na to, żeby ojczym legalnie adoptował dziewczynkę.
W latach 1934-1940 Selma uczęszczała do dawnego prywatnego żydowskiego gimnazjum dla dziewcząt, zwanego teraz liceum Hoffmana. Została ona "zrównana" ze wszystkimi szkołami Czerniowiec i w ten sposób stała się uznawaną przez państwo rumuńską szkołą średnią dla dziewcząt - piątą na liście.
Selma już w młodym wieku zaczęła czytać autorów, którzy mieli ogromny wpływ na jej twórczość: Heinricha Heinego, Rainera Maria Rilke, Alfreda "Klabunda" Henschke, Paula Verlaine’a czy Rabindranatha Tagore’a. Od 1939 datowane są zachowane wiersze Selmy. Tłumaczyła też poezję - z francuskiego, rumuńskiego i jidysz.
W 1940 Czerniowce w ramach paktu Ribbentropa–Mołotowa przeszły na rzecz Związku Radzieckiego. Po rozpoczęciu drugiej wojny światowej wojska rumuńskie wkroczyły z powrotem do Czerniowiec w lipcu 1941 i w październiku 1941 utworzono w Czerniowcach przymusowe getto, w którym musieli się znaleźć wszyscy Żydzi miasta, w tym Selma, jej matka i ojczym. W ciągu sześciu tygodni z tego getta deportowano 28 700 Żydów do guberni naddniestrzańskiej, która została zaanektowana przez Rumunię, aż do unieruchomienia pociągów z nadejściem mrozów. Deportacje i epidemie zdziesiątkowały ludność żydowską do tego stopnia, że zniesiono bariery w getcie. Z 20 tys. ocalałych Żydów tylko nieliczni mogli wrócić do swoich starych domów, ponieważ większość zdewastowano i splądrowano.
Deportacje rozpoczęły się ponownie w czerwcu 1942. Selmę, jej matkę i ojczyma aresztowano 28 czerwca. Załadowano ich do bydlęcych wagonów i wywieziono na brzeg Dniestru, następnego ranka przewieziono przez rzekę, ponownie załadowano do pociągów i zawieziono do obozu Cariera de Piatra (Kamieniołom nad Bugiem). W sierpniu 1942 SS wysłało na roboty przymusowe 1150 więźniów, a Selma wraz z rodzicami znalazła się wraz z 500 współtowarzyszami w Arbeitslagerze w Michajłówce na wschodnim brzegu Bugu, kontrolowanym przez niemieckie SS. Więźniowie musieli ciężko pracować przy budowie tzw. Durchgangsstrasse IV, drogi przelotowej nr IV, żwirowej drogi prowadzącej na Kaukaz. Selma zmarła 16 grudnia 1942 wycieńczona tyfusem.