Światem rządzą mężczyźni - powiedziała kiedyś Indira Priyadarshini Gandhi, pierwsza i jedyna do tej pory kobieta-premier w historii Indii. Bardzo mocno podkreślała ona, że "nie jest kobietą-premierem, tylko premierem". Kobiecość zdecydowanie nie pasowała do tej układanki.
Pierwszą znaną w dziejach władczynią jest legendarna etiopska królowa Eyleuka (Dalukah), która miała rządzić 45 lat przed potopem. Ok. 2960 r. p.n.e. Egiptem rządzi (we własnym imieniu bądź jako regentka) królowa
Merneith. Około 300 lat później
Ku-baba zakłada trzecią dynastię z Kisz. Czytamy o niej w sumeryjskiej "Liście królów":
Mari zostało porażone orężem,
jego królestwo
zostało do Kisz przeniesione.
W Kisz Ku-baba,
gospodyni szynku,
ta, która utrwaliła podwaliny Kisz,
stała się "królem" i rządziła 100 lat...
Ok. 2306 r. p.n.e. stanowisko wezyra (szefa administracji) w Egipcie obejmuje pani Nebet. Była ona teściową faraona Pepiego I z VI dynastii, matką jego żon, królowych Anchnesmerire I (Anchnespepi I) i Anchnesmerire II (Anchnespepi II) oraz babką faraonów Merenre I i Pepiego II. Swoją funkcję sprawowała ona najprawdopodobniej w Środkowym lub Górnym Egipcie. Starożytnym Egiptem rządziły co najmniej 4 kobiety-faraonowie: Nitokris, Sobekneferure, Hatszepsut i Tausert. Dlaczego "co najmniej"? O tym będziecie mogły/mogli przeczytać w osobnym poście poświęconym Egipcjankom. Wielu z nas nie są obce imiona biblijnej prorokini i sędziny Debory, Izebel, Kleopatry VII Wielkiej, Teodory, Wu Zetian, Ireny, Elżbiety I Tudor czy Katarzyny II Wielkiej.
Eileen
McDonagh, autorka wydanej w 2009 r. książki „The Motherless
State: Women's Political Leadership and American Democracy”, pisze,
że w dziejach ludzkości władzę sprawowało 4180 kobiet w różnych
systemach politycznych. 3527 (84.4%) odziedziczyło swoje stanowiska.
180 (4.3%) przywódczyń pochodziło z wyborów. Pozostałe 472
(11.3%) to tzw. „szare eminencje”, gubernatorki generalne
reprezentujące królową Wielkiej Brytanii, władczynie tytularne i
konkwistadorki. 748 kobiet rządziło jako regentki w imieniu swoich
krewnych. Najczęściej sprawowanym w historii przez kobiety
stanowiskiem związanym z władzą była godność dziedzicznej
suwerenki. 57 (1.4%) z nich to cesarzowe, 867 (24.6%) - królowe, 960
(27.2%) to księżne, hrabiny lub sułtanki i wreszcie 215 (6.1%) to
kobiety-wodzowie plemion.
Dziś panują 2 królowe: Małgorzata II w Danii i Grenlandii (jej przedstawicielką jest tam wysoka komisarz Mikaela Engell) i Elżbieta II w Wielkiej Brytanii, Antigui i Barbudzie, Australii, Bahamach, Barbadosie, Belize, Grenadzie, Jamajce, Kanadzie, Nowej Zelandii, Papui-Nowej Gwinei, Saint Kitts i Nevis, Saint Lucii, Saint Vincent i Grenadynach, Tuvalu, Wyspach Salomona. Jest także głową 3 dependencji królewskich: Guernsey, Jersey i Wyspie Man. Stoi także na czele 2 państw stowarzyszonych (Niue i Wyspy Cooka), 7 terytoriów zamorskich Australii (Australijskie Terytorium Antarktyczne, Norfolk, Wyspa Bożego Narodzenia, Wyspy Ashmore i Cartiera, Wyspy Heard i McDonalda, Wyspy Kokosowe, Wyspy Morza Koralowego), 2 terytoriów zamorskich Nowej Zelandii (Dependencja Rossa i Tokelau) oraz 14 terytoriów zamorskich Wielkiej Brytanii (Akrotiri i Dhekelia, Anguilla, Bermudy, Brytyjskie Terytorium Antarktyczne, Brytyjskie Terytorium Oceanu Indyjskiego, Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Falklandy, Georgia Południowa i Sandwich Południowy, Gibraltar, Kajmany, Montserrat, Pitcairn, Turks i Caicos, Wyspa Świętej Heleny, Wyspa Wniebowstąpienia i Tristan da Cunha). Obie panie "panują, ale nie rządzą", bowiem realna władza spoczywa w ręku premiera/premierki. Reprezentant/k/ami brytyjskiej monarchini w państwach Wspólnoty Narodowych złączonych z Wielką Brytanią jest gubernator/ka generalny/generalna. Do 1981 r. obowiązywała niepisana zasada, że funkcję tę mogą pełnić wyłącznie mężczyźni. Złamała ją w tym roku Elmira Minita Gordon po objęciu stanowiska gubernatorki generalnej Belize. Potem w jej ślady poszło 15 kobiet (w tym jako p.o.). Dziś przedstawicielkami Elżbiety II są: Pearlette Louisy (Saint Lucia), Cecile La Grenade (Grenada) i Marguerite Pindling (Bahamy).
Deborah Barnes-Jones w 2004 r. przebiła jedną część szklanego sufitu zostając gubernatorką zamorskiego terytorium brytyjskiego Montserrat. Do dziś funkcję tę pełniło i pełni 13 kobiet (wliczając p.o.). Są to: Christina Scott (Anguilla), Helen Kilpatrick (Kajmany) i Elizabeth Carriere (Montserrat).