Puk, puk, aaaa, stuk, puk, uuu... czyli
strojenie instrumentów: serca, słuchu, wzroku, dotyku i...
zaczynamy!
...
Tak dotykaj marzeń, jak się ostrze głaszcze. Wspominaj to tylko, co wspomnień najdalsze.
Kochaj siebie za mnie. Choć to niemożliwe, czego nie wypowiesz, wywoła lawinę.